Jeyan Mahfi Ayral Tözüm Son Yolculuğuna Uğurlandı

29 Ekim Pazar günü vefat eden Şehir Tiyatroları’nın değerli sanatçısı Jeyan Mahfi Ayral Tözüm son yolculuğuna uğurlandı.

30 Ekim Pazartesi günü Zincirlikuyu Camii’nde ikindi namazına müteakiben kılınan cenaze namazına sanatçının ailesi, İstanbul Büyükşehir Belediyesi yöneticileri, Şehir Tiyatroları yönetici ve sanatçıları ile çok sayıda vatandaş katıldı.

Jeyan Mahfi Ayral Tözüm, cenaze namazının ardından dualar eşliğinde Zincirlikuyu Mezarlığı’nda toprağa verildi.

Merhumeye Allah’tan rahmet, kederli ailesine başsağlığı ve sabır dileriz.

JEYAN MAHFİ AYRAL TÖZÜM

6 Ağustos 1928 İstanbul’da doğdu. İbsen’in Pergünt (Peer Gynt) piyesi ile Şehir Tiyatroları’na başladı.

1938-1983, evet 45 yılım tiyatroda geçti. Mesleğimi kendim seçmedim, meslek beni seçti, şöyle ki; Muhsin Ertuğrul, babama bir rol için küçük bir kız çocuğu aradığını söylemiş. Babam da beni elimden tutup, Tepebaşı’ndaki Dram Tiyatrosu’na Muhsin Bey’e götürmüş. Başlayış o başlayış tam 45 yıl.

Babam Necdet Mahfi Ayral beni tiyatroya çalışmaya götürdüğü zaman bu işin bilincinde değildim. Peer Gynt’te-Solveige’un hayali rolü ile başladığımda küçüktüm. Hem okuluma devam ettim hem de tiyatroya. Yıllar geçip de, tabii önce çocuk oyunlarında, sonları genç kız, genç kadın rollerini aldığım zaman bu işin bilincine vardım. Pek çok sevdim ve dört elle sarıldım işime. Tiyatro; çalıştığım yıllar boyunca benim için en ön plandaydı. Ek iş olarak seslendirme yaptım ve hala da yapmaktayım. Sadece 8 filmde oynadım, bunlardan sonuncusu Zeki Müren’in ilk filmi olan “Beklenen Şarkı” idi.

Benim yetiştiğim devirde konservatuar yoktu ve ben tiyatro dersleri görmedim. Fakat öyle büyük tiyatro sanatçıları gördüm ki, onlar benim için hem okul hem de tiyatro dersi oldu. Çoğu ile karşılıklı olmak da şereflerin en büyüğü idi. Bu büyük sanatçılarla oynadığım oyunların birkaç tanesini şöyle sıralayabilirim; Mahmut Moralı ile; Cokomino Kendine Gel, Altıncı Kat, Galip Ercan ile; Halanın Mirası, Parisli Kız, Talat Artemel ile; Lilyom, Şaziye Moral ile; Kadınlar, Kökler, Kadınlar Arasında, Necla Sertel ile; Benim Üç Meleğim, Annemi Hatırlıyorum, Samiye Hün ile; Çalıkuşu, Vasfi Rıza Zobu ile; Domino, Modern Aile.

Bu büyük ustalarla oynadığım için kendimi çok mutlu hissediyorum. Arkadaşlarım bilir, oyuna da provaya da en erken ben giderdim. İşimi doğru, dikkatli ve iyi yapmaya çalışırdım. 39 derece ateş ve kısık sesle, zorlanarak oynadığımı anımsarım, oyunu aksatmamak için.

Ama büyük bir söz söylemişim; “80 yaşıma da gelsem tiyatroyu bırakmam” derdim. Fakat eşim ses mühendisi Rauf Tözüm’ü trafik kazasında kaybettikten sonra geçirdiğim bunalım beni tiyatrodan ayrılmaya mecbur etti. Şimdi üzgünüm! Ne çare yaşam koşulları bunu gerekli kıldı.