Cumhurbaşkanı Mitingi Sonrası Karadeniz’in inci tanesi ünvanlı şehrinde yaşıyorum. Burada doğdum. 25 yıl kadar falan büyükşehirlerde kirlendim. Yaşım 45 olmuştu, yolun beşte biri eder dedim, toprağımda ölmeye döndüm. Şimdi 55 virajını aşıp, 60’a merdiven dayamış bi herif olarak bekliyorum, bakalım bundan sonra ne olacak kardeşim? **** Şehrime Cumhurbaşkanı geldi bugün, daha ne olsun? **** Epeyce bi eskiden; Sirk gelirdi. Lunapark gelirdi. Canbaz gelirdi. Motorsikletli akrobat gelirdi. Aklımda çok pis kokan yılan reyonu kalmış salt, hayvanat bahçesi de gelirdi bazen. Tv’lerin siyah-beyaz olduğu yıllar idi; Noktayla Virgül gelirdi. Üç Büyükler gelirdi. Ajda Pekkan gelirdi. Zeki Alasya Metin Akpınar, Devekuşu Kabare gelirdi. Aklımda C.S. Orkestrası kalmış salt, medeniyet de gelirdi bazen. **** Mitingden bi gün öncesi itibariyle dolup taşmaya başladı şehrim. Yolda sokakta kalabalıktan yürünmüyordu. Arkadaşlarla sorup durduk hep; -Kim bunlar yahu, hiç tanımadık bu kadar adam nereden çıktı? Yanıtını miting sabahı aldım. Evimin tam karşısındaki öğrenci yurdundan 5 otobüs dolusu insan belirdi birden. Plakalarını aldım tabi. Açık etmek bana yakışmaz, şehrimize çok uzak bi ile aitti. Belli ki getirilmişlerdi. Yatırıldılar, yedirip içirdiler, mitingde yer aldırıldılar. Ve geldikleri gibi gittiler! **** Sayısının 20 bin olduğunu yerel basın yazdı zaten. Adım başı polis görevlendirilmişti. Bi kısmıyla sohbet ettim bu kardeşlerimin, komşu illerden geleni de vardı, uzaktan da. Hiç kimse bu durumdan hoşnut değildi. Homur homur ediyorlardı. Bana adres soranı, lokanta soranı, ana cadde soranı bile oldu. İlerledikçe Özel Harekatçı aslanlarımıza da rastladım. Jandarmaya da. Çevik kuvvet de girdi kadrajıma, adlarını ilk kez duyduğum hazır kuvvet de. İtfaiye, cankurtaran falan, bizim garibanlar da kamberleriydi bu tuhaf düğünün. Helikopterler tepemizde uçuşuyordu. Periskobunu gizlemeyi unutmuş denizaltı gözümden kaçamıyordu. Bense Mustafa Kemal Paşa’yı anımsıyordum. 5 metre arkasında bi koruma, 10 metre arkasında ikinci koruma, kendi elinde tek kurşunlu tüfek işlevi de taşıyan bi baston. Hepsi bu! Dünya liderliği; korunmanın sadeliğiyle ölçülseydi keşke. **** Sosyal medya Muş’tan, Maraş’tan, Elbistan’dan vs vs gelmiş otobüs fotoğraflarıyla doluydu. Valla ben onları görmedim, yalan yazamam. Ama üzerleri bilgisayar çıktısı kâğıtlarla kaplı bin tane minibüs gördü gözlerim. Şaştım kaldım bu işe. Şehrin batısındaki bi ilçemizden gelme109 nolu minibüs… Bi diğerinden 60 nolu… Şehrin doğusundaki bi ilçemizden 43 nolu minibüs… Bi köyümüzden 19 nolu… Hiç üşenmeden baktım internete girip. O köyün, toplasan 19 araçlık nüfusu vardı zaten. Herkesi toplayıp getirmişlerdi demek. **** Sn. Cumhurbaşkanımız konuşmasını yaparken, öğlen namazı vaktiydi. Danışmanları bu hatayı nasıl yaptı bilemem? Yakındaki camilerde namaz kılanlar hiç istiflerini bozmadılar. Kanımca mitingin en enteresan ayrıntısı buydu. Namazı tercih edenler; ya cumhurbaşkanıyla bile ilgilenmeyecek kadar mütedeyyin kardeşlerimdi, ya da Tayyip Bey ile mesafeli gibi duran malum cemaatin mensubuydular. **** Sn. Cumhurbaşkanımızın konuşmaları esnasında hatırı sayılır bi kalabalık ise bi sağa bi sola geziniyordu üst caddede. Ellerinde rulo edilmiş, kapalı akp bayrakları… Mitingde hem var, hem yok gibiydi bu kitle. Ben şu sonucu çıkardım manzaradan; bunlar harçlıkları ve öğlen yemekleri verilmiş insanlardı. Öylesine oradaydılar. Sizler ne dersiniz, bilemem? **** Ve bilerek. Ve isteyerek. Tehlikeli bi suda yüzeceğim. Çünkü acı gerçek bu, çünkü benden başkası yazmayacak, sizler de bilemeyeceksiniz; izdihama varan onca kalabalıkta bi tane olsun iyi giyimli, kültürlü, oturmasını kalkmasını bilen, entelektüel görünümlü insana rastlamadım. Nasıl olur, nasıl olur, nasıl olur? Bu aynı tornadan çıkmış insanlar nerden türediler? Bunlar asil Türk köylüsü olamazlar, bunlar milletin efendisi olamazlar. Bunların sanmam ki laiklik diye, çağdaşlık diye, kadın hakları diye, hatta Atatürk diye bi dertleri olsun. Çok üzüldüm çok. Vatanım işgal altındadır. **** Tayyip Bey’in konuşma içeriğine hiç girmeyeyim, incir çekirdeği bile doldurmadı. Sanırım bulunduğu ili şaşırıp, bize ait olmayan şive ile konuşarak pot da kırdı bi ara!!! Benim yazmam gereken şudur; hadi akplilerde biat kültürü var. Liderlerinin peşi sıra il il dolanabiliyorlar. Onaylamasam da kabul edebiliyorum bu duyguyu. Bizim “mahallede” ise daha beteri mevcut, herkes kendini göstermek ve olası bi ikbal için kendini pazarlamak için gidiyor mitinglere. Oralarda görünmek, sosyal medyaya foto atmaktan ibaret bizim particiliğimiz. Sanıyoruz ki Bay Kemal feysbuku açacak, bizi görecek? Tek farkımız, bizim mahallenin insanları bindirilmiş kıta değil, parayla tutulmuyoruz, cebimizden harcayıp, boyumuzu göstermeye gidiyoruz. İşte bunu kabul edemiyorum. Demem odur ki, hiçbi miting kalabalığı doğru değil. **** Bi insanın doğduğu şehre cumhurbaşkanı gelmesinden daha yüce hangi duygu olabilir? Duygulanmamak, gönenmemek, içi içine sığmamak elde midir? Oysa bugün hiç de öylesi duygulara ulaşamadım. Bunun sorumlusu ben değilim elbette. Çünkü, 50 yıl önce, gösterisini tamamladığında göğsünde ay yıldızlı bayrağımızı açarak yoğun alkışlar alan motorsikletli akrobat abimiz, bunların tamamından çok daha düzgün ahlaklıydı.