Güzel şeyler duyunca ayrı bir haz alıyorum sizlerle paylaşmaktan. Ailede yaşayan değerleri çocuk konuşulan dili öğrendiği gibi farkına varmadan öğrenir. Öyle anlıyorum ki, bu ailede “halden anlama” (empati) yaşayan bir değer. Anne şöyle yazmış:

***

Hocam güzel şeylerden de bahsedelim diye bugün oğlumla yaşadığım bir anı paylaşmak istedim. Akşam yemeği için aşağımızdaki marketten 3 tane ekmek almasını istemiştim. Tamam annecim dedi ve gitti. Geldiğinde elinde 2 tane ekmek vardı. Bitmiş mi diye sorduğumda, 3 tane kalmıştı ekmek anne, 2 sini ben aldım bir tanesini bıraktım, belki bi başkasının ihtiyacı vardır, o gelip alsın diye, dedi. Merhamet ne güzel bir duygu be can hocam… Bu sevincimi sizinle paylaşmak istedim nedense!

***

Sevgili okurum, iki şey dikkatimi çekti.

1- Oğlunuzun bu davranışını sevinçle karşılıyorsunuz. 2- Benim bu sevinci anlayacağımı ve sizinle birlikte sevineceğimi düşünüyorsunuz. Oğlunuzun bu davranışına sevinmeniz sizin “gönül insanı” olduğunuzu gösteriyor. Şükürler olsun benim toplumumda sizin gibi anneler var ve onların olduğunu bilmek benim içimi ısıtıyor ve geleceğe güven duygumu güçlendiriyor. Bu sevincinizi benimle paylaşmayı düşünmeniz gözlerimi doldurdu! Çok, ama çok teşekkür ederim. Demek ki ben de sizin gibi bir gönül insanıyım; öyle görüyorsunuz. Ve göreceksiniz biz hiç de yalnız değiliz. Büyük bir ekibiz. İyi ki varsınız, iyi ki varız! Selamlar, sevgiler.