1Dünyamızdan ayrılmanın ardından yazılan yazılar ikiye ayrılıyor: Onun için yazılan, ona yazılan. Ben size yazıyorum. Zira bende sizden kalmış en derin iz, “insan insana”lığa verdiğiniz önem ve bunu yaşantınızın her alanına yayarak yaşamış olmanız.
Çalıştığım yere gerçekleştirdiğiniz ziyaretiniz bitip de tam ayrılırken elinize verdiğim Kör Uçuş (babamın hayatını anlattığı kitap), onu merakla alışınız, hızla okuyuşunuz, hemen beni arayıp “Bu insanlarla tanışmak istiyorum,” deyişiniz. Sizin nasıl bir insan olduğunuzu, nasıl bir can taşıdığınızı, gönlünüzün genişliğini bana asıl gösterenler…
Kör Uçuş’tan Onlar Benim Kahramanım’a giden yolda annem ve babamla, onların inanıp oluşturdukları Türkiye Görme Özürlüler Kitaplığı’yla olan ilişkinizden çok şey öğrendim. Dostluk ne demektir ile benzeşen bir soru olan “Vermek ne demektir?” sorusunun cevabını eylemlerinizde gördüm: Almayı amaçlamadan yapılan her hareket bir tür vermekti. Babamın hayatının son yıllarında sizinle kurduğu anlamlı ilişkinin içinde size duyduğu saygı ve sevginin kaynağı da buydu. Bu duyguları babamın ölümünden sonra âdeta miras olarak aldım.
Beklenmedik bir zamanda, vakitsizce aramızdan ayrılıp gideceğinizi düşünemedim; sizden çok şey almıştım, size pek bir şey verememiş oldum. Gerçi siz bunu pek dert etmezsiniz, çünkü dünyaya insan olmak için gelmiştiniz.
(İYİ Kİ kitabından)
