OYUNUN ÖZGEÇMİŞİ Usta oyuncu Sadri Alışık, yıllar sonra tiyatroya döner, 1970-80 tiyatro mevsimi, biz Şahları da Vuruyorken Yapı Endüstri Merkezi’nde, Ortaoyuncular henüz sıfır yaşında. Üç aylıktır Ortaoyuncular isimli bebek ve 300.000 TL (yazı ile üçyüzbin, 1980’de bok gibi para! Halit Akçatepe’nin maaşı yazı ile onbin lira!) borçludur, mevi annesi Ayşe Karabece’ye. Bu güzel dost, kara kara düşündüğüm bir akşam, babasının ölümüyle kendine miras kalan, üçyüzbin lira gibi bir serveti çıkarır şak diye verir bana, bu üç aylık bebek yaşasın diye ve isminin bilinmesini istemez, yanlış yorumlar yapılmasın diye. Sevgilim değil, karım değil, Ayşe beni niye öptü, denilmesin için. Adı “Çarli” diye olarak geçer Ortaoyuncular tarihine. 1980 Haziranı, beş parasız saz çalarken Teşvikiye’de baba evinde, telefon zangırdar, arayan Sadri Alışık. Giderim, görüşürüz, kendisine bir oyun yazmamı ister, çıkarır 50.000 TL (yazı ile elli bin, bu parayla yazı geçirebilirim!) avans verir bana, telif ücretimden kesilmek üzere. Burgaz adasında inerim vapurdan, iskeledeki tekel bayiinden 40 TL (yazı ile kırk lira) karşılığında alırım üstü kovboy çocuklu bir çizgili okul defteri, çünkü üstü kovboy çocuksuz defter yoktur bayiide ve Tarık Pabuçcuoğlu’nun yazlığına iniş yaparım. Burgaz adasında o deftere yazılır kimi sahneler. Temmuz’da Teşvikiye’de daktiloya geçer olay, Sadri Alışık, Çolpan İlhan ve müzikleri besteleyecek olan Celal Şahin’e okunur birinci perde. Ağustos’ta Bodrum’un Gölköyü’nde biter oyun. Bordum’dan Bizans’a döneriz ki hekimler tiyatroyu yasaklamış Sadri Alışık’a. Sadri abi üzgün. Parasını geri vermek istiyorum, kesinlikle almıyor, bir dolaba kaldırılıyor dosya. Ortaoyuncular perde açıyor Şahları Da Vururlar’la ve tıka basa dolduruyor Kenter Tiyatrosu’nu, bir akşam bir çantaya para doldurup götürüyoruz Ayşe Karabece’ye borcumuzu. Haziran 1983’te yeniden açılıyor dosya Ayaspaşa’da. Bu kez Ali Poyrazoğlu Şakir rolüne aday. Yeniden yazıyorum oyunu, fakat sonunda o da oynamıyor. Yeniden giriyor dosya gizemli dolabına. Mayıs 1986’da film senaryosu olarak yazıyorum öyküyü yeniden ve yönetmen olarak çekiyorum filmi, Suna Pekuysal, Bülent Kayabaş ve Hümeyra’yla takviyeli Ortaoyuncular takımıyla. Kayabaş’a kısmet oluyor sinemadaki Şakir. 1993 Ağustos’u, üç çocuklu bir aile babasıyım, yaşımı başımı almışım, benim Şakir’den farkım, ismim Şakir değil. Aradan onüç ağustos geçmiş, gene Bodrum’a gelmiş dosya, yeniden takıyorum kağıdı daktiloya, Zeus’un Geriş dağında. 11 Kasım 1993’te Perşembe akşamı saat 21.00’de izleyiciyle buluşuyor oyun, Ses-1885’te. İzleyici çok seviyor oyunu. Yer yok oynuyoruz. Ancak ütopyamız gemi tiyatro gerçekleşiyor, 40. gösterisinden sonra bu oyunu bırakıp İçinden Dalga Geçen Tiyatro serüvenine dalıyoruz. 14 Ocak 1999 Perşembe akşamı saat 21.00’de, gene Ses-1885’te, 2. prömiyerini yapıyor 41. oyunla Parasız Yaşamak Pahalı. Ferhan Şensoy yazan – yöneten : Ferhan Şensoy müzik: Ferhan Şensoy, Alper Maral orkestra: Alper Maral, Selim Sesler, Hasan Köseoğlu dekor – giysi: Ferhan Şensoy koreografi: Baykal Kent piyano: Serkan Dedemen ışık: Hüseyin Ulaş fotoğraf: Hezarfen Fotoğrafya yönetmen yardımcıları: Serap Günaydın, Can Karakaş teknisyenler: Mustafa Şahin, Yücel Şahin, Kemal Bigeç, Mehmet Çakmak gibi yapanlar Ferhan Şensoy Celal Belgil Bican Günalan Figen Evren Mert Baykal Caner Alkaya Serap Günaydın Resul Demir Ali Çatalbaş Yavuz Pekman Çekim ve restorasyon: Bengitek – Ömer Şahin – www.bengitech.com Abone olmayı ve zilin sesini açmayı unutmayın! Yeni videolar adına destek olmak için bize katılın: https://www.youtube.com/ortaoyuncular…