Bir konuşmasında şöyle diyordu: “Nörobilim alanındaki çalışmalar gösteriyor ki, insan şu anda içinde bulunduğu durumuyla gelişerek varabileceği potansiyel durum arasında sezgisel olarak sürekli kıyaslama yapıyor. Bir insan varabileceği bir seviyeye doğru gelişmeye başlayınca beyin dopamin salgılıyor ve kişi iyi hissediyor. Kendini ve gelişimini önemseyen insan emek ve zamanını gelişimine öncelik vererek keyifli bir hayat yaşar,” diyor.
Geçenlerde bir okurum, Shakespeare’in “to be or not to be, that is the quesion” sözünü şöyle yorumlayarak yazmış: “Olabileceğimiz en iyi insan olmak ya da olmamak, işte bütün mesele.” Çok hoşuma gitti. Bu ifadeyi ben ufak bir dokunuşla şöyle ifade etmek istiyorum: “”Olabileceğimiz en iyi insan olmak yolunda bilinçli bir gayret içinde olmak ya da olmamak, işte bütün mesele.” Bireyin bu gayretinin kutsallığının toplum olarak farkında mıyız ve ailemizde, eğitim ortamlarında, toplumda dile getirebiliyor muyuz? Takdir sizin. Selamlar