Nedense İzmir’li olurlar hepbir.
Gençtir, bakımlıdırlar gayet. Pek alımlı kızlar olarak inmişlerdir Anadolu toprağına. Bacak kadar da olsan anlarsın bir bakışta, erkek çocuğu değil misin, evel Allah? Etkilenmemen elde midir?
Beden Eğitimi öğretmeni olarak atanmışlardır, senin ilkokuluna.
Bigün kapısını açıp sınıfın, içeri giriverirler. Alışkın değilsin, ikinci bir anne gibi bellediğin, melek yürekli ilkokul öğretmeninden gayrısını sınıfta görmeye. Çok garibine gider gelişmeler;
-‘’Bundan sonra Beden Eğitimi derslerini birlikte işleyecez çocuklar’’!!!
Anlayamazsın, ne gereği vardır? Gözün gönlün hep kendi öğretmenini arar, ne yapsa da ısınamazsın bu genç yaşta gurbet ele düşmüş güler yüzlü kızcağıza.
Birkaç hafta sonra, Din Bilgisi derslerine, okulda sinir küpü olarak görev yapan Müdür Bey girmeye başlayınca, taşlar yerine az biraz oturacaktır kafanda;
-‘’Ula, aslında Beden’ci fena birine benzemiyo. Dur şuna uyuz olmaktan vazgeçeyim’’…
**** ****
Görev aşkıyla yanıp tutuşmaktadır, yeni mezun Beden Eğitimi öğretmeni.
Belki göze girmek için okulunda. Belki alışmak için yeni yaşantısına. Belki de sırf Atatürk’ün kızı olduğundan. Kim bilir?
Daha ilkokul 4’e gidiyor olmanıza bakmaz, öyle bi asılır küreklere. Düz takla, ters takla, amut, kasada yapılan jimnastik hareketleri, basketbol, voleybol, atletizm. Okulun bando takımı da O’ndadır üstelik.
Noluyoruz yahu?
Dersin, sınıfçak olimpiyatlara gidiyoruz, Karadeniz’e atlayıp.
**** ****
Bilirsiniz, çok yağmur yağar bizim ellere ezelden.
Okul yolu ıslak, okul bahçesi çamur. Bedenci uykudan yeni uyanmış belli, gözleri mahmur.
-‘’Dersimizi bugün sınıfta işleyecez çocuklar’’.
Giyinmişiz eşofmanları, spor ayakkapları, oturmuşuz sınıfta. Kızlı erkekli. Gürül gürül yanmaz mı bi de o esnada sınıfın emektar sobası.
İncecik eşofmanla üşümüşüz hepimiz, nasıl da ilaç gibi gelir adama, sobaların sobası, odun sobası.
‘’Ben sobayı arar iken yanımda buldum’’.
**** ****
Nasıl olsa hava soğuk. Yağmur var ne de olsa. Bahçeye çıkmak mümkün değil.
-‘’Bari ben size bi şarkı öğretiyim çocuklar’’.
-‘’Tamam öğretmenim’’.
Bugün bile hatırımdadır o mübarek şarkı. ‘’Zil çalınıyor din dan din dandan’’ diye başlar sözleri. Hüzünlü ezgisiyle çocuk kalplerimizde onulmaz yareler açmış bir başyapıttır da işin gerçeği. Şu yazıyı yazarken burnumun direği sızladı desem yalan diğil.
Ama;
Asıl demem o diğil.
Hiç diğil…
**** ****
Yine yağmurdan-çamurdan sınıfta çakılı kaldığımız bi sabahın körü, Beden Eğitimi öğretmenimiz sözlü yaptıydı bizleri.
-‘’Yahu Beden’den sözlü mü olur’’ diyemedik elbette.
Soru olarak bu şarkıyı sorduydu öğretmenimiz. Kalktık, tek tek, hepimiz söyledik bunu. Ellerimizle zil çalar gibi yaptık, ‘’Din dan din dan-dan’’ falan dedik.
Yalnızca, ama yalnızca bir arkadaşımız, uydurmuş idi kafadan;
-‘’Din don din don-don’’ diye söyleyip.
Çocuk milleti, çok güldüktü tabii.
**** ****
Bu sevgili arkadaşımı, ilkokuldan bu yana, uzun yıllardır hiç görmedim. Hayat bu, koptuk, savrulduk işte.
Duymuştum yakın bi zaman önce, tarikatlara meyil verdiğini, bu sayede Falanca Holding’te önemli yerlere geldiğini.
İlk kez karşıma çıktı geçenlerde. Besbelli ki yeni yıl tatili için memleketine gelmişti. Pahalı bi kıyafete bürünmüştü, sümüklü yıllarını iyi bildiğim kerata.
Belki görmedi, belki tanımadı beni. Ses de etmedim, ne edecem???
Yanım sıra geçişirken dudaklarına baktım, hala ‘’Din don din don-don’’ der gibiydi.
Sizler de iyi bakın bunlara, Atatürk’ün aydın yolunda yürümeyenlerin tamamı ‘’Don-don’’ ağızlıdır…
Uzak durun.
Yeni yılınız mutlu olsun.
1
2
3
4
5
6
