(o yırtık ayakkabılı madenci babası bugün ölmüş)

Bu güne kadar söylenmişlerin hepsini unutun.
O laf edildiği günden itibaren, dünya yeni bi dünyadır artık;
-”Benim oğlum yüzme bilmezdi. Naaptı acaba”?
Kıldığın namazdan, tuttuğun oruçtan utanacaksın.
Günahtır;
-”Analara kıymayın efendiler”.
****
Subayımızı, çarşıda, ensesinden vurdu şerefsizin teki.
Eşinin gözü önünde.
Ölürken, duvağı ilk açtığı anı düşünmüş müdür dersiniz?
Unutun o dakikaya değin atılan bütün kurşunları, ”cephe” yeni bi cephedir bundan böyle.
Oturduğun saraydan, bindiğin uçaktan utanacaksın.
Ayıptır;
-”Gelinlere kıymayın efendiler”.
****
Giydiğiniz bütün ayakkabılarınızı unutun.
Boğularak ölen madenci kardeşimizin babasının yırtık ayakkabılarını gördükten sonra, bastığın toprak yeni bi topraktır artık.
Utanacaksın kardeşim.
Kolundaki rüşvet saatten, evindeki bi türlü sıfırlatamadığın paradan, bindiğin mersedesten falan. Neyin var neyin yok utanacaksın.
Yazıktır;
-”İhtiyarlara kıymayın efendiler”.
****
Bi uğursuz bulut gibi çöktün memleketin üzerine.
Her şeyimizi yerle bir ettin.
Sinsilikten bile vazgeçip açıkça icraata da geçtin artık.
4+4+4’ü layık gördün çocuklarımıza.
Unutun şu yaşınıza kadar hayat diye yaşadığınız ne varsa. Eğitim sistemimizin imam’laştırılması bizlere karşı ”savaş ilanı” sayılır, anlayana.
Utanacaksın Hasan Ali Yücel’den. Utanacaksın Tonguç Baba’dan. Utanacaksın Baş Öğretmen’den.
Günahtır, ayıptır, yazıktır;
-”Çocuklara kıymayın efendiler”.
****
Ama, söyliyim.
Başaramayacaksın.
****
Bak, yurtdışında yaşayan sıva ustası bi ”adam” evini bağışlamış şehidimizin ailesine.
”Duvak” desem hatırlamazsın belki de,
”Şerefsiz” diyim, hatırlarsın kesin.
-”Terör örgütüyle pazarlık yapan şerefsizdir” dedin ya hani.
Hah işte ondan.
****
Bu memleketin ”adamı” bitmeyecek.
Başaramayacaksın.
****
Sevgili ağabeyim, Giresun’un ulu yürekli ozanı Enver Sipahioğlu kaç sene önceden ne yazmış.
İyi oku;
”Sen sıvacı İsmail’i bilmezsin bacım
Şiirler okur Nazım’dan falan
Aldırmaz kirecin elini yakmasına
Malayı duvara duvara vurur
Gözlerine baksan hele bir
Tüm öfkesi okunur
Sen sıvacı İsmail’i tanımazsın bacım
Daha yaşı yirmisekiz otuz arası
Birkaç gün malayı tutmazsa eli
Siz öldü sayın İsmail’i
Ne yapsın sekiz çocuk babası
Sen sıvacı İsmail’i görmedin bacım
Meydan okurdu kalleş yaşamalara
Ve öyle şiirler okur ki Nazım’dan falan
Düğüm düğüm olur boğazında acın
Sen sıvacı İsmail’i iyi tanı bacım”.
****
Mala’sını da şehit ailesine hediye etmiş o güzel ”adam”.
Fotoğrafını gördüm, kalkmış gelmiş Türkiye’ye, ağlıyordu.
Dünyanın bütün malalarını unutun. O mala o evde durdukça Türkiye başka bi Türkiye’dir artık.
Sen o malayı iyi tanı kardeşim.
Sonun ondan olacak.
(ulus gastesi,
1 aralık 2014 p.tesi)