Turgay Noyan, memleketi Gaziantep’i kendisinin ve 12 hemşehrisinin yaşanmış öyküleriyle anlattı. Noyan, “Şehirlerin hafızası olmalı” dedi. Kitap bedelsiz olarak dağıtılacak. Sadece bir kez, o da imza gününde satışa çıkacak. Geliri de üniversite öğrencilerine burs olacak…

HANDE ZEYREK

Usta gazeteci Turgay Noyan, memleketi Gaziantep’in tarihine ışık tutan Kayacık Hikayeleri serisinin ikinci kitabı “Bir Zamanlar Gaziantep” ile şehrin hafızasını tazeliyor. Kitapta bir dönem yaşadıkları, okula gidip arkadaşlık kurdukları Gaziantep’i, bir araya geldiği 12 hemşehrisinin yaşamından hikayelerle anlatan Turgay Noyan’la anılarına yolculuk yaptık. Memleketiyle başlayan sohbetimiz deniz, müzik tutkusu ve gazeteciliğiyle devam etti… Amatör denizciliğin duayeni ve ödüllü bir müzisyen olan Noyan’ın hayat hikayesi, hayallerini gerçekleştirdiği başarılarla doluydu…

ENTELEKTÜEL BİR ORTAM

Gaziantep’in ilk pilotu Veysi Noyan’la, İstanbullu Vahide Noyan’ın oğlu olarak 1944’te Ankara’da dünyaya gelen Turgay Noyan, ilkokulu Gaziantep Kayacık İlkokulu’nda okudu. Memleketinde geçen çocukluğu ileride yazacağı anı kitaplarına konu olacaktı… O yılları şöyle hatırlıyor Turgay Noyan: “Gaziantep’teki havaalanının yerini bulup yapan babamdı. Oraya gönül bağı çok güçlüydü. Türk Kuşu’nda pilot öğretmendi. Çocukluğumuz çok güzel geçti. İlkokulu bitirdikten sonra İstanbul’a geldik ama tüm akrabalarımız Antep’te olduğu için yazları hep oradaydık. Çok entelektüel bir ortam vardı. İlk sinema Gaziantep’te kurulmuştur, düşünün.”

Turgay Noyan, annesi Vahide, babası Veysi ve kardeşi Timur’la…

KAYACIK’IN ÇOCUKLARI…

Noyan, “Kayacık Mahallesi şehrin merkeziydi. Oradaki arkadaşlarımla hiç kopmadık. Ortak özelliğimiz hepimizin babası memurdu. Evimizin karşısında oturan sınıf arkadaşım şu an Gaziantep’in en sevilen doktoru, biri elektrik mühendisi oldu, biri banka müdürü oldu… Kayacık Mahallesi çocuklarının hepsi okudular, iyi yerlere geldiler” ifadelerini kullandı. “Şehirlerin bir hafızası olmalı” diyerek Gaziantep’le ilgili kitap yazmaya nasıl başladığını anlatan Turgay Noyan, sözlerine şöyle devam etti:

ESKİ ANTEP’İ ANLATTILAR

“Kitabın çıkış noktası eski Gaziantep’i insanlara hatırlatmaktı. İlk kitap ‘Kayacık Hikayeleri Gaziantep’in Tayyareli Yılları’ benim anılarım ve gördüklerimle o günkü Antep’i anlatıyordu. Ama ikinci kitap ‘Kayacık Hikayeleri 2 Bir zamanlar Gaziantep’ İstanbul’da yaşayan Anteplilerin üyesi olduğu Zeugma Lions Kulübümüzdeki 12 arkadaşımla hazırladığımız bir kitap oldu. İçerisinde ben dahil 13 Gazianteplinin anlattığı yaşanmış hikayeler, anılar var. Bu kişiler şehrine son derece bağlı, iyi yerlere gelmiş, sanayici, iş insanı, akademisyen, doktor. Eski Gaziantep’i anlattılar. Kitap bedelsiz olarak dağıtılacak ama Zeugma Lions Kulübü olarak bir kereye mahsus imza günü düzenleyeceğiz ve orada bu kitabın satış gelirinin üniversite öğrencilerine burs olarak LİAY Vakfı’na gitmesine karar kıldık.”

KÜLTÜR ALIŞVERİŞİ OLURDU

“Kayacık Hikayeleri’nde sadece yaşanan olayları değil, şehrin önemli simalarından, ailelerinden, örf ve adetlerinden de izler bulacaksınız” diyen Turgay Noyan, kitapla ilgili şu bilgileri verdi: “Şimdikiyle hiç alakası olmayan bir Gaziantep var kitapta. Şimdi fazlaca büyümüş, demografik yapısı değişmiş bir şehir… İstiklal Savaşı’ndan etkileyici bir hikaye var. Nasıl bir zorluk içinde Fransızların şehri sardığı ve işgal ettiği bir hikayeyle anlatılıyor. Ben ise kitapta çıraklık hikayesini anlattım. Gaziantep’te yazın bütün çocuklar çıraklığa giderdi. Bir kitapçının yanına verdiler beni. Küçük bir dükkan. O zaman Varlık Yayınları dünya klasiklerini yayınlıyordu. Gündüz sıcak geçinceye kadar iş olmuyordu. Kitapları okumaya başladım. Çok hoşuma gitti ve bir yaz tatili boyunca klasiklerin hepsini bitirmiştim. Hafta sonları arkadaş buluşmaları olurdu, piknik yapılırdı. Oralarda konuşurduk kitaplarla ilgili müthiş bir kültür alışverişi olurdu. Bugün biraz yazıp çiziyorsan o günlerin eseridir.”

EMEĞİ GEÇEN İSİMLER

Turgay Noyan “Kayacık Hikayeleri 2 Bir Zamanlar Gaziantep” kitabını Zeugma Lions Kulübü üyeleri Şinasi Uzay, İnal Aydınoğlu, Oya Çetinkaya, Reşit Göğüş, Mehmet Ali Akkan, Mehmet Küçükkınacı, Dr. Mustafa Açıkkol, Nuriye Küçükkınacı, İhsan Tunalar, Aydın Öğücü, Belgin Ateş ve Sabahat Ateş ile birlikte hazırladı.

Mutluluğun sırrı eşini, işini sevmek

Turgay Noyan’ın deniz tutkusu balık tutarak başladı. Noyan, denize olan aşkını şu cümlelerle ifade etti: “Bebek’te balık tutuyordum. İlk olarak balıkçı sandalı kiraladım balık tutabilmek için. 1965’te ise ilk teknemi aldım. 1981-83 arasında kendim tekne yaptım. Deniz tutkum hep sürdü.  Yıllarca balık adam eğitmenliği yaptım. Amatör denizciler için eğitim kitabı yazdım. Yelken tutkusu da ayrıdır. Bir insanın doğuştan mezara kadar ailesiyle bir arada yapacağı tek spor yelkendir.”

“BEN ÇOK ŞANSLIYIM”

Halen dümene geçip denize açılan Noyan, “Şimdi aşığım diyeceğim balıkçı tipi bir teknem var. Eşimin adı Sevgi, teknemin ismi de Sevgim. İnsan hayatında mutlu olmak için eşini ve işini sevmeli. Ben şanslıyım. Liseden beri birlikte olduğum eşimi çok seviyorum”  dedi.

Noyan orkestra şefliği yaptı.

Gündüz okulda akşam sahnede

Hayatının bir bölümü orkestra şefi olarak geçen Turgay Noyan’a nasıl bu kadar çok yönlü olabildiğini sordum “Biraz uzun yaşayınca oluyor” deyip güldü. Arkasında ise çok çalışma, hayallerinin peşinden gitme azmiyle dolu bir yaşam vardı… İlkokulda mandolin, lisede eğitim almadan akordeon çalmayı öğrendi. Arkadaşlarıyla kurduğu orkestrayla düğün salonlarına çıkıp harçlığını çıkarıyordu. Üniversitedeyken gündüz okula gidiyor, akşam ise dönemin ünlü tavernasında müzik yapıyordu.

Disiplin olmazsa başarı da olmaz

Noyan, o yıllarını, “Para hırsı değildi inan. Boş durmayı sevmezdim. Üniversitede ders üçte biterdi. Taverna akşam sekizde başlardı. Arada taksi şoförlüğü yapardım. Taverna açtım, 22 yıl işlettim. Kurduğum orkestrayla yılın orkestrası seçildik, milli olup turnelere gittik. Altın plaklar aldık. Yaptığım işler de hobimdi, para kazandım. Disiplin olmazsa başarı olmaz” diye anlattı.

Turgay Noyan, Hande Zeyrek’in sorularını yanıtladı.

Türk basını korkunç günlerden geçiyor

Basın Konseyi Yüksek Kurulu Üyesi olan Turgay Noyan, “1985’te konser eleştirisi yazarak gazeteciliğe başladım. Gazeteciliği hep çok sevdim” dedi. Noyan, şu an basının içinde bulunduğu durumu “Zor günler söylemi az kalır” diye özetledi. Noyan, “Türk basını korkunç günlerden geçiyor. Basın muhalif olur kardeşim. Elbette objektifsin ama sen eleştirel gözle bakacaksın. Şu an yüzde 95’i eleştiri değil resmen borazan. Beraber çalıştığım ve çok saygı duyduğum insanların böyle olmasına da üzülüyorum. Yazı yazanlar ya mahkeme kapısında ya içerde ya işsiz. Basın İlan Kurumu kendi kendine cezalar veriyor. Türk basınının amiral gemisi artık SÖZCÜ’dür. Toplasan 5-6 gazete kaldı.”