ALTIN HIZMA

Bizler, birer organizmayız. Sadece organizma. Abartmaya ne hacet?
İlik, kemik, kan, can… Eti-butu belli bişey. Hepsi buyuz.
Adına dünya demişler.
Oysa bizim için sadece;
-”Burası Adıyaman”.
****
Ölümse sonuçtur bi nevi.
Her âdemoğlu bigün tadacaktır diye yazsa da mezarlık kapılarında; travmadır o aslında.
Hurafeye gereksinimi olmaz.
Bilimseldir.
****
Salt travma’lığından olsa gerek, beyin denen ol muhteşem oluşum devreye girer, biz insanlar son soluğu verip gider iken.
Daha önce ölmüşlüğüm yok tabi, tahmini konuşacam az biraz;
Bizi almaya gelir güya, birileri?
****
Sevdiceğim anlattıydı vaktiyle, unutmam mümkün diğildir asla. İtiraf edeyim, etkisindeyim 20 senedir, düşlerime de girer falan.
Uzaktan bi akrabası sevdiceğimin… Gençten. Kanserli. Ölecek, günleri sayılı. Bi deri bi kemik. Son demler, son nefesler.
Ve hasta yatağında boşluğa bakan dermansız gözler.
Bi gece, ansızın;
-”Durun, sabah 6’ya kadar izin verin” demiş çocukcaaz, kapı üstlerine baka-baka. Kimi görüp, kime seslendiyse?
Harbiden, sabahleyin 6’da ölmüş tam.
-”Uy aman, aman aman”.
****
Travmadır…
Beyin işte…
Öyle uygun görmüş veda anını. Uydurmuş böyle bi final.
Kim bilir nelerin birikimini depo etmiş de giderayak boşaltmış?
Der geçeriz, öte taraftan birileri almaya gelir,
Bizi.
****
Doğru mudur yoksa? Ne bileyim yahu? Kim gelecek ki almaya bizleri?
Mesela beni kim alır, üşenmez de?
Süleyman Seba’nın gelecek hali yok ya. Gelse gelse çArşı’dan bizim rahmetli Optik Başkan gelir.
-”Hoş geldin Allah’ın lazı, seni almaya ben geldim lan”.
-”Naber Memet, neden sen ya”?
-”Gittiğin yerlerden yer tut dediniz, tuttum işte, sizi bekliyorum”.
-”Gelmesine geldim de, burada tribün var mı? Varsa kim çıkacak oolum tribün önündeki sete amigo olarak? Alen öldü mü bari biz beceremeyiz O’nun kadar”?
-”Yok, be oolum, biz hallederiz”.
-”Ha tamam, gidelim hadi”.
****
Söz gelimi… Çok isterdim ama…
Koskoca Mustafa Kemal niçin gelsin zahmet edip?
Birini yollayacaktır tahminen, yaverini, Salih Bozok’u örneğin? ”Gidin şu beni çok seven çocuğu alın” diye emir verip.
Ne İsmet Paşa’yı isterim, ne Bülent Ecevit’i ben. Çankaya Köşkü’nde her gece yemek vakti, sofra başında, Ata’nın kulağına bişey fısıldayan adam var imiş.
Ne dermiş peki;
-”Tamam, Paşam, bütün Mehmetçik akşam yemeğini yedi”.
Bu lafı duymadan ağzına lokma koymaz imiş, Mustafa Kemal.
İşte, o fısıldayan adam gelsin beni almaya.
****
Şehrimin büyük edebiyat insanları…
Can Akengin.
Bahtiyar Dayımoğlu.
Kör Sema.
Ahmet Kaçar.
Hepsine de uzatırım elimi.
-”Tamam, alın beni, geliyum aha”!!
****
Babam gelmez, kıyamaz.
Annannem gelmez, dayanamaz.
2 aylık ceninken ölen bebeğim Masal, ayacıkları üşür, yollarıma basamaz.
”Âlem düşman kesilir”.
****
Ula Gürsel, ölüm yazısı da nereden çıktı şimdi demeyin?
Bazen vedalaşmayı bilmek gerekir. 56 yaşıma geldim arkadaş, boru diğil.
İkiz gibi benzediğim dedem 51’inde, canımın cananı babam 59’unda yitip gittiler. Çok bişey kalmadı yani.
Bizim sülalede bu yaşlarda ölünüyo, ben napim?
****
Ruhi Baba gelir mi dersiniz almaya?
Veya Timur Hoca?
İnşallah.
Sol anahtarı senin, fa anahtarı benim. Gitmesi zevkli olur.
****
Nasıl unuttum? Dayım gelir Dayım.
Mustafa Dayım.
Aslan Dayım.
Kimse gelmezse O gelir.
-”Oooo, buyursunlar” der, güldürür yine beni.
Canım Dayım.
****
-”Az bi bardak bira içeyim, az kızlarımı öpeyim, az bi altın hızmayı söyleyeyim” der,
Sonra, Dayımı sımsıkı kucaklar giderim.
****
Hiç susmam ki.
-”Gün gördüm günler gördüm
Seni gördüm bey oldum” derim uzaklardan.
Neden demeyecekmişim?
Notaları, yatak odamızın tavanında asılı dursun.
Ne zaman mı diye sordun?
”Seni sevdiğim zaman”.