ALAMET

Ülkemiz seçim atmosferine bodoslama girdi yine.
En yalın tanımıyla; ”Geliyor gelmekte olancı’lar”ve ”Tayyip Bey seçim kaybetmez, zaten yitireceği seçime de asla girmez kardeşimci’ler” olarak iki ayrı gruptan söz edilebilir bugün.
Kadir kıymet bilenler ki şehrimde sayıca pek azdırlar, arada bi sorarlar;
-”Sen nasıl görüyon durumu Gürsel”?
Vatanımın derdindeyim bense. İçim acır salt.
-”Valla ben bişey göremiyorum” der, susarım.
****
Aysun Kayacı adlı mankenin haklı çıkması kadar üzüntü verici bi hakikati yoktur memleketimin.
Şaşkınım!
*****
Lacivert (veya siyah) takım elbise. Parlak ayakkaplar…
Beyaz gömlek. Genelde bordo, şık ve uyumlu bi kravat…
Dış görünümü budur etkin siyaset yapan erkeğimizin.
Oysa kostümdür. Eve girer girmez donla oturmaya başlar. İçinden ”Oh bee” der muhtemelen. Kurtulmuştur kostümlü yaşamdan. Özüne dönmüştür.
Oy vereni de zaten çizgili pijamayla dolanmaktadır evinde.
*****
Kravatımız, papyonumuz, takım elbisemiz, frakımız palavradır.
Gittiğimiz ortam palavradır, yediğimiz içtiğimiz palavra. Okuduğumuz kitap palavradır, izlediğimiz film palavra. Ettiğimiz dans palavradır, dinlediğimiz müzik palavra.
Mustafa Kemal’in altın tepside sunduğu ”klâs” yaşam tarzını erkeklerimizin çoğunluğu reddetmiştir. Seçtikleri, yalnızca ayak oyunu yapmaktan ibaret bi şark kurnazlığıdır. Seçtikleri, pis bedenleri ve kirli sakallarıdır. Seçtikleri, çorap kokusudur.
*****
Birbirinden pahalı elbiseler. Tayyörler, döpiyesler… Görkemli ayakkaplar…
Kuaförden yeni çıkmış, bakımlı saçlar… Misler gibi parfümler…
Uzaktan bakınca böyle görünür siyasetle uğraşan kadınımız.
Oysa maskedir. Eve girer girmez gri eşofman altını giyer. Ütüsüzdür. Dizleri çıkıntı yapmıştır. Ve hafiften çamaşır suyu lekesi de bulunur o eşofmanda. ”Oh bee” der tahminen. Kurtulmuştur maskeli hayatından. Gerçeğine dönmüştür.
Oy vereni de zaten 40 yıldır aynı uyduruk terliği giyinmektedir evinde.
*****
Makyajımız, mücevherimiz, eteğimiz, bluzumuz palavradır.
Sohbetimiz palavradır, el sıkışmamız palavra. Elimizdeki gazete palavradır, gittiğimiz tiyatro palavra. Düğünlerde görünsek palavradır, cenazelerde boy göstersek palavra.
Mustafa Kemal’in lütfettiği ”klâs” yaşam düzeyini kadınlarımızın çoğunluğu kabul etmemiştir. Yeğledikleri, örneğin dünyanın ilk kadın pilotu olabilmek diğil, evdeki 4 kadından biri olmaktır. Yeğledikleri, Avrupa’nın seçme-seçilme hakkı elde etmiş ilk kadınları olmak diğil, mahkemede tek başlarına tanıklık yapmaları geçerli olmayan bi zihniyete mensup olmaktır. Yeğledikleri, dünyalar güzeli voleybolcu kızlarımızla gurur duymak diğil, kollarına-bacaklarına bakıp ”günah” demektir.
*****
Benim gibilerse arada-derede kalmış insanlarız.
Kendimizi sanata, edebiyata adadık belki bi çözüm yoludur diye. O büyük insana layık olabilmek belki böyledir dedik. Şan dersleri aldık mesela. Operacı olmak vardı ama hala türkü söylüyoruz. Armoni eğitiminden geçtik örneğin ama hala bağlama çalıyoruz. Sözüm ona gülmece yazarı rütbesi taşıyoruz ama bu yeteneğimizi bile körelttiler. Kimseyi güldürmek içimizden gelmiyor artık. Duvarlara çarpıp çarpıp geri dönüyoruz.
Beni, benim gibileri boş verin. Çok da önemli diğiliz yani.Yurdumuzun gerçeği evinde donla oturan adam ve çamaşır suyu lekeli gri eşofmanlı kadındır. Her şeyi belirleyen onlardır.
Gelmekte olan gelsin veya asla gitmeyecek olan gitmesin, güçleri neyi değiştirmeye yetecekmiş?
*****
-Gürselciğim sen nasıl görüyorsun memlekette vaziyeti?
-Bindik bi alamete, gidiyoz kıyamete!