KÖR BIÇAK

Bedir demişler kısaca, Bedriye’dir adı.
Şarkışla kızıdır.
Sevdiğine diğil, bi başkasına verir babası.
Gelin olup giderken Bedriye, yüksekçe bi yere çıkıp, düğün alayına doğru o dillere destan türküyü yakmıştır sevdiceği:
-Uğrunu uğrunu gelir dereden
Benlerini sayamadım kareden
Sevdiğimi bana yazsa yareden
Şen ol yaylam şen ol, Bedir geliyor.
****
Çok düşündüm üzerinde. Yıllardır. Belki de gezegenimizin gizli şifresidir bu türkünün sözleri. Yareden ha? Ne güzel…
Dertli bi halk ezgisinin kolay bi kafiyesi diyip geçenler, bu dünyadan hiçbi halt anlamamışlardır, açık konuşacam şimdi.
Anlatayım, nasıl olsa halkımıza ücretsizdir yazılarım;
Hem yaradan, hem yar eden…
İnsanları birbirine kavuşturan yani…
İyiliğe, emeğe, dostluğa, aşka önem veren…
Şah damarımızdan zaten yakın olan…
Hoşgörü sözcüğü yavan kalmaz mı böyle büyük kudrete?
Doğrudan ”sevgi” demek diğil midir Allah?
****
Biz küçükken vallahi öyleydi, sanırım sonradan değişti kimi şeyler.Evde yaramazlık yapmayagör,
Anneni-babanı üzmeyegör,
Dersini çalışmayagör,
Radyonun, teybin sesini gereğinden fazla aç da gör,
-”Gümbürrrrrrrrr”!!!
Gök gürlerdi anında.
-”Allah’ın gücüne gitti” diyip kendimize gelirdik hemen.
Allah sevgisi dedikleri buydu, bu yaşımıza değin içimizde gelen. Karıncaya bile kem bakamıyorsak hala, bundandır.
****
Biraz büyüdük, ortaokullu falan olduk, hemen hemen yine öyleydi hayat vatanımızda.
Geceleri, uyumadan önce, dualarımız. Nasıl da hep tertemizdi;
-”Allah’ım yalvarıyorum, noolur yarınki matematik yazılısı iyi geçsin”.
-”Allah’ım yalvarıyorum, noolur yarın Giresunspor yensin”.
-”Allah’ım noolur, eğer o gız da beni seviyorsa, yarın kırmızı tokasını takmış olsun”.
Salt yaradanımız diğil, salt yerin göğün sahibi diğil, bu yönüyle biraz ”anamız-babamız” gibiydi de bizim Allah’ımız.
Kul hakkı yemeden yaşamaya çabalıyorsak halen (örneğin ben kapanan işyerimden kalan üç kuruşluk borcumu bi türlü ödeyemedim diye ezim ezim eziliyorsam halen), işte o günlerden kalan Allah korkusu / sevgisi sayesindedir.
****
Şimdi durumlar değişti memlekette biraz. Geldiğimiz noktaya şaşmamak elde midir? Bu duruma içlenmemek elde midir?
Diyanet İşleri Başkanı, kime gözdağı veriyorsa artık, ibadet sırasında kılıç kuşanmaya başlayabildi.
Tarikat yurtları minik kızlarımıza-oğullarımıza tecavüz etme yerleri haline gelebildi.
Bakmaya kıyamadığımız o kutsal camilerimiz, tek tük de olsa, Mustafa Kemal Atatürk’e lanet okuma yerlerine dönüşebildi.
Başucumuzdan ayırmadığımız o mukaddes kitabımızın ayetleri, ”Bakara-makara bişeyler sallıyorum her gün” diyen cıvık ağızlarda alay malzemesi olup çıkabildi.
Ecdad diye diye, ezan diye diye, din diye diye, insanların en yüce duyguları paraya çevrilebildi.
Ve tüm bunlar, Müslümanlığı kimseye bırakmayanlar eliyle başımıza geliverdi?
Bu işte bi terslik var, halkın yarısı yoksulluk sınırı altında bugün.
Sınırlarımız yolgeçen hanı, üstelik ordumuz fetö yüzünden şaibe altında bugün.
Her şeyden öte, ülkemiz tarihinde ilk kez Sn. Ana Muhalefet Lideri, Sn. Cumhurbaşkanı için ”400 kişiyle kaçacak” gibisinden bi görüş ortaya attı, siyasal yaşamımız bu iddianın altında bugün.
Nasıl olur yahu, nerede o gök gürültüsü?
****
Tüm yüreğinizle inanmanızı dilerim, gelip geçicidir bu günler.
Yüce yaradanımız bizi terk etmiş olamaz.
Dünyayı insafsızlara dar etmeyecek olamaz.
Bizim vatanımızı vicdansızların oyuncağı edecek olamaz. Mustafa Kemal Atatürk’e bu derece nankörlük yapılmasına izin verecek olamaz.
Türkiye Cumhuriyeti’ne bu kadar pervasızca posta konulmasına göz yumacak olamaz.
Yeniden şimşekler çakacak, yeniden gök gürleyecektir.
İnanın.
****
Kurban Bayramı geride kaldı.
Tüm ”dürüst” Müslüman okurlarımın Kurban Bayramlarını kutluyorum, bizlere tekrar nasip etmesini Allah’tan diliyorum.
Bencileyin mi? Kızmayın ama bu konuda hala tam büyüyemedim. Değişmedi dualarım;
-”Allah’ım noolur, o gız da beni seviyorsa, bayramın birinci günü kırmızı ayakkabısını giysin”.
-”Allah’ım yalvarıyorum, noolur şu 4 gün dünyadaki bütün bıçaklar körelsin”.