ERTESİ, EŞHEDÜ VE DAVUL ÜÇLEMESİ?

1) Mikro milliyetçilik denen ucuz kavramla bi ilgim olduğunu sanmıyorum. Günahımı almasın kimse; sevecek-övecek nesi vardır ki şimdiki Giresun’un?
Ama… Şehr-i Canan diye özlediğimiz o eski Giresun’un dünyadaki en görkemli yerleşim birimlerinden biri olduğu kesindir. Ödün verecek diğilim.
Bu görkemin nedenini kendime de açıklayamadım henüz. Rumların, Ermenilerin, Türklerin birlikte yaşaması, 3 ayrı ülkenin konsolosluklarının bulunması, yedi cihanda emsalsiz kalite içeren bi fındık türünün olağanüstü dışsatım rakamları vb gibi pekçok etken nereye kadar açıklar bu mucize şehri?
Vallahi fikrim yoktur!
***
Nasıl diyeyim… Yaza yaza yaza, okuya okuya okuya; doğdum doğalı sözcükleri kendime oyuncak eylemiş biri olarak, Giresuncanın başlı başına bi edebiyat dalı olduğunu algıladım.
Her sözcüğün, sıfatın, yüklemin apayrı birer okyanus olduğunu çözdüm.
Cümörtesi örneğin!
Yalnızca köyden günübirlik gelmiş teyzelerimden duyar, garipser, ”ula bi kelime bu kadar da uydurulmaz ki” der ve gülüp geçerdim.
Yok be kardeşim, ne uydurması? Cuma ötesi diyordu teyzelerim. En doğrusunu yani… Pazar ertesi, Cuma ötesi. Duru Türkçe budur.
Diğer günler elin olsun.
***
2) Ahmet Öndaş, Ruşen Topallı, bencileyin…
Medya 28 kanalında Muhabbet Çıkmazı adlı bi program yapıyorduk. Adından anlamış olmalısınız, sanki bi ana konu varmış gibi görünen ama o konuya hiç girilmeyen tuhaf bi yapımdı bizimkisi. İzlendiğimizi sanıyorum. Zevk aldığımızı biliyorum. Kanal yönetiminin istediğini biliyorum. Her nedense sürdüremedik. En son, devam kararı aldığımız halde yarım kaldı.
Bunda üçümüzü toplasan anca bi adam edeceği, lüzumsuzca yoğun herifler olmamız gibi nedenler geçerli de olsa, asıl ”üşengeçlik” diyip geçmek gerekir.
Son çekilen programda (yayımlandı mi emin olamadım) Giresun Lakapları konusunu işlemiştik. Orada, Eşhedü İbraam adlı bi Giresunluyu anlatıp, daha da dünya üzerinde bundan iyi bi lakap yoktur demeye getirdimdi sözü.
Size de anlatayım….
Eşhedü İbraam, tarikatçı bi yobaz… Cübbeli, yeşil giysili, sarıklı, çember sakallı… Din adamı falan da diğil üstelik… Belinde bıçağı, tam bi kabadayı… Kapukahve Mahallesi’ndeki evinin dışı türbe yeşili badanalı… Arapça yazılarla kaplı… Birine sinirlenince ”Eşhedü” deyip bıçak çekmesinden gelirmiş lakabı. (Birazcık benzettiniz mi siz de; dolmuşa binerken bitek ”biss” diyerek besmele çeken Giresun kadınına?)
Programda anlatmıştım. Sonu kötü olmuş Eşhedü İbraam’ın. Tımarhane. Ve orada bilerek veya bilmeyerek iğneyle ölüm…
Daha tekrar etmiyim.
Tüm bunların Giresun’a özgü delilik çeşitleri olduğunu belirteyim ve Allah tüm din tacirlerine aynı sonu yaşatsın diyip noktamı koyayım.
***
3) Evde çok gürültü yaptığımız vakit söylenirdi, anneannem rahmetli;
-Oolum siz Bangada Bangada Sadettin misiniz?
İlkin, banka / banga ses kayması ile aklıma banka müdürü bi Sadettin Bey (tahminen Tirebolu Ziraat Bankası Müdürü) gelirdi. Ne bileyim, herkesi azarlayan, böyle çok sinirli bi herif!
Yok! Meğerse aşırı göbekli bi deli imiş. Göbeğine vura vura tempo tutarmış ana caddenin orta yerinde, davul çalar gibi. Bangada Bangada işte o davulun gürültü sesi imiş! Lakap dediğin bu diğil de nedir? Başka hangi ilde takılabilir bu denli güzeli?
Ebegümeci türküsünü daha yeni yeni duyuyoruz. Çok da sevimli bulmuyo muyuz? ”Gümbüdü gümbam gümbam gümbam samsak döveci” hemen hemen böyle bişey işte. Gurban olsunlar Sadettin Amca’mıza.
***
(Şehrimdeki bi şizofrenin Giresun Lakapları konulu bi kitap yazacağını duydum. Sadece güldüm, bilesiniz. Her konu gogıl amcadan kopyala yapıştır yaparak, her konu benim gibi bi garibandan kopya çekerek yazılmaz. Biraz had bilme tavsiye ederim)
***
Hasan Hüseyin Korkmazgil dizeleri olsa gerektir, kalbimin bi yerinde duruyo… Hangi kitabında, hangi şiirindedir anımsamadım;
“Davul çaldım davul çaldım duyan yok” gibi bişey…
Hatta Sadık Gürbüz ezgilendirip söylemişti…
Sabah sabah bi davul çalayım dedim, zahmet olmazsa duyup uyanıverin.