Eksik Bir Şey Var – Acaba Ne?

Üniversite öğrencisi genç kız mektup yazmış, sosyoloji okuyor, ama kendi ailesini anlayamıyor, kafası karmakarışık. Annesiyle ciddi bir tartışması olmuş, Kafası iyice karışmış. Her şeyi düşünmek, gözden geçirmek istiyor. Şöyle yazmış:

Ailemin tutumlarından işe başladım. Ailemin ilk kuralı, ‘anne baba eleştirilmez.’ Gerçekten annem babam asla kendi annelerini, babalarını eleştirmezler. Ve ben bu sebepten ötürü anneannemde, babaannemde çok yanlış davranışlar görüyorum.

Ben bir sosyologum; sülalede okuyan ender kızlardan biriyim ve ailem hala cinler ve meleklere göre hareket ediyor. Şu an kariyerim için çabalıyorum, ama doğrusu iş hayatı zormuş ve yıpranıyorum. Annemle tartışmamızda hep hayattan en çok yara aldığım yerler üzerinden beni yaralıyor. Kendisine bunları izah ettiğimde, ben anneyim olabilir, diyor. En değer verdiklerime küfür ediyor, ben anneyim olur, diyor. Ben eleştirdiğimde, hayırsız evlat, oluyorum. Doğrusu çok kırgınım.

Sevgilimden başka güvendiğim kimse yok. Ve o beni hiç kırmadı. Çok sevmesine seviyor, ama geleceğimiz için çabalamıyor ve evlenmeyi de çok istiyor, ama çabalamıyor.

Anlatmak istediğim o kadar çok şey var ki ve kafam darmadağın.

Sizce ben hayırsız bir evlat mıyım, kötü kalpli biri miyim?

Annemle babam kavga ettiğinde babamın elindeki bıçağın önüne geçtim annemi korumak için. Bu olayın ardından babamı o noktaya getirmekle annem beni suçladı ama ben annemi korumak istemiştim.

İçimde hala küçük bir çocuk alt dudağını büküp ağlıyor. Kavramlarım karıştı. Ben nasıl biriyim, bilemiyorum. Altı kişilik bir ailenin her bireyi beni suçluyor. Acaba diyorum, gerçek ne?

Ve sizinle yine birçok şeyi paylaşmak isterim.

Teşekkürler

***

Bu mektubu okuyunca içim sızlıyor, ama ülkemin bir gerçeği var: Yetişkin Çocuklar’ın çoğunlukta olduğu bir ülkeyiz. Ne demek yetişkin çocuk? Anlatması bayağı uzun sürer, o nedenle merak edenler, bu başlığı taşıyan kitabımı okusunlar.

Bana mektup yazan bu üniversiteli genç kızın kafası karmakarışık, ben de öyle bir aile ortamında büyüdüm, benim de kafam karmakarışık idi. Hala o kafa karışıklığını atmak için uğraşıyorum.

Nasıl atılır bu kafa karışıklığı?

Benim tüm insanlara önerim, ciddi bir kitap okuru olmak. Üniversite öğrencisi kendi alanında kendini kanıtlamış bilim insanları tarafından yazılmış bilimsel kitapları okumalı, ciddi edebi eserleri, tarih, roman, yaşam öykülerini okumalı ve buna devam etmeli. Ve kendini geliştirmeye önem veren insanlarla arkadaş olmalı.

Başka bir üniversiteli öğrenci yazmış. Konu olarak; kişisel gelişimsizlik demiş:

Kitaplarınızı okuyorum… Anladığım kadarıyla… Fikri oturmuş bir insan değilim, sorunum bundan kaynaklanıyor sanırım. En büyük hatam, “hayır!” diyememek… Ve sanırım bi eksiklik var içimde… Özlem demek daha mı doğru olur bilmiyorum… Babamı arıyorum herkeste… Çok erken yaşta kaybettim onu, tanımıyorum bile… Nasıl biri hatırlamıyorum… Sizi koyuyorum onun yerine:) Çok ihtiyacım var, gerçek bir desteğe.

Bu mektup da içimi sızlatıyor. Bu insanlar bizim ülkenin üniversite sınavını kazanmış, üniversitede okuyan gençleri. Analı babalı olan da yalnız, babasız olan da.

Eksik olan ne? Bence eksik olan Savaşçı Ruhu. Umarım bu iki genç, bu yazdıklarımı okurlar. Kendilerine benim Savaşçı kitabını okumalarını öneriyorum.

Doğan Cüceloğlu (23.01.2011)

Bir şunu diyen bir yazı'EKSİK BİR ŞEY VAR ACABA NE?' görseli olabilir

Düşüncelerinizi bizimle paylaşırmısınız ?

ÇEPNİ SÖZLÜĞÜ

Mediha Gökçer’in Anısına:

Yaşam ve Ölüm Üzerine Bir Sohbet – Celal Kadri Kınoğlu

Tolga Çevik’in kız isteme anısı

BULVAR GAZETESİ 13 MART 2002 ÇARŞAMBA

Iraz Yıldız

Küçük Şeyler 8. Bölüm

Mustafa Evren Hacıoğlu

Edebiyatın Başkent’teki Buluşması

Küçük Şeyler 7. Bölüm