doğduğum günü bilen, emzikli-bezli hallarımı anımsayan insanlar idi onlar..
ben, onları yazamam, sevmekten ötesini yapamam.. ben, onlara eremedim, yaşım yetmedi tam..
kimleri kast ediyorum peki;
hasan öğütçü, orhan çulfaz, kerempeli ersöz, naim tirali amcalarımı örneğin..
şehrimin edebiyat anıtları..
****
Allah’tan otuz yıl sonra şehrime döndüm de bahtiyar dayımoğlu ve ahmet kaçar adlı edebiyat evliyalarına yetiştim..
bu iki ulu insan tarafından okunduğumu, beğenildiğimi duydum.. laf olsun beğenisi diğildi hem.. özellikle beni okuduklarını, başka büyüklerimden işittim..
işittim de şu dünyaya sığamadım..
****
(sonra sonra.. çağırdılar yanlarına.. ellerini öpmüşlüğüm oldu.. şakalarına, esprilerine gülmüşlüğüm oldu)
****
tamam, giresun edebiyat camiasından diğildi ama çok kıymetli bi büyüğüm daha vardı..
muhtar orhan amca..
kale mahallesinin efsane muhtarı..
geçende onu da uğurladık cennete..
son görevimi yaptım tabi..
****
orhan amca’nın ardından da bişeyler yazmak haddim diğil..
ne yazabilirim ki? şehr-i canan’ın son temsilcileri o mübarek insanların yanında ben kimim ki?
ben bu şehre maalesef hadsizlere had bildirmeye gelmişim, hiç istemesem de bu kutsal vazife üzerime yapışıp kalmış, hal böyleyken ben kendim, nasıl hadsizlik yapar da koskoca muhtar orhan’ı yazarım?
****
ama bugün öğrendiğim bişey var ki.. ey gidi……
sormayın gitsin kardeşlerim..
orhan amca’mız can akengin şiirleri okumaya bayılırmış..
****
burada bi mola verip gelelim can’a şimdi..
can’ımızın şiirlerini ikiye ayırıyorum kendimce.. 1) vasat düzeyde yerel şiirler.. 2) yorum yapılamaz ölçüde evrensel şiirler..
ikinci grubun sayısı daha az, ilkin bunu diyeyim..
ikinci husus, can’ımızın düzyazıları daha bi edebî.. çoğunca çok iyiler..
hele gülmece yazılarında, “her kafadan bi ses çıkma” olarak özetlenebilir “ortam komiği” alanında gayet usta, bizim can akengin’imiz..
****
orhan amca’mızı videoya çekmişler, can şiirleri okurken.. bu, son hasta haliyle hem de.. misal, en bilindik “sağalıyorsa ne gam dermanım yumak gibi” şiirini okuyor yatağında..
unutuyor, atlıyor, değiştiriyor ama okuyor aslanlar gibi ezberden..
“diledin dünya çattın
yoktan bizi yarattın
fakat niçin sevgiyi
senden büyük yarattın” dörtlüğünü; bizi ayarttın diye okudu mesela, canım orhan amca..
düşündüm..
belki de doğrusu buydu..
biz bi yerlerde sperm olarak duruyorduk.. yüce yaradan bizi ayarttı.. galkın la, dünyaya gidin bakiim dedi..
şehrimin erenlerinden iyi mi bilecez?
****
can’dan bi şiir yazayım, okuyun lütfen;
hor görenler hoşça kalın
kırılışı bu son dalın
bir soluktan miras alın
ısmarladık.. hoşça kalın
daha durup nolacağım
geçti ele geçmez çağım
sel üstünde bir yaprağım
hoşnutlarım hoşça kalın..
can’ımızın “veda” isimli şiiri bu..
“yollar iplik ben makara / bitiremedim sara sara” ithafıyla başlıyo..
ölmeye az kala yazıldığı belli..
****
sevgili muhtar orhan amca’mız bu şiiri de okurmuş ezberden..
ama; hoşnutlarım der bırakırmış hep..
veda etmezmiş..
vefatından kısa bi süre önce; “hoşnutlarım elveda” diye bitirmiş şiiri..
ilk kez böyle okumuş.. bizlere veda etmiş yani..
yüreğim dayanabilirse izleyeceğim o görüntüyü..
mekânı cennet olsun, bu eşi zor bulunur asil büyüğümün..
(yeğeni, sevgili mizyal gülen ablam anlattı bugün bana bunları..
ruh gibi dolanıyom saatlerdir)
1
2
3
4
5
6
