“Öğretmen düşük not vermiş,” diyen anne baba, bir süre sonra bir başka dersten çocuğunun “yüksek not aldığını,” söyleyebilir. Böyle konuşan anne ve babanın düşünüş tarzını incelediğinizde karşınıza dengesini yitirmiş, sağlıksız, hakkaniyet ve güven ilişkisini kaybetmiş bir değerlendirme sistemi çıkar.
Çocuğun karnesinde görülen not “ekibin” sağlıklı bir ekip olup olmadığının göstergecidir.
Hangi ekipten söz ediyorum?
Evet, karne çocuğun karnesi, ama ana baba (aile), çocuk (öğrenci), öğretmen ve okul yönetimi karnede görünen o notu, o skoru etkileyen takım oyuncularıdır. Ana baba ailede değerler bilincini canlı tutuyor mu? Bu değerler arasında sınırlar ve sorumluluk bilinci bir değer olarak ailede yaşatılıyor mu? Yaşamın bir gereği olarak oyunda, günlük yaşamda ‘keyifle çalışmak’ ve ‘zaman kullanımı,’ ‘planlama’ ve ‘verimlilik,’ ‘geribildirim’ aile sohbetinde yer alıyor mu? Evet, yer alıyor, diyorsanız, sizi kutlarım.
Öğretmen, ‘öğretmenlik yapmak’la, ‘öğretmen olmak’ arasındaki farkı biliyor mu? İlgi olmadan sürdürülebilir bilgi kazanılamayacağını anlamış durumda mı? Çocuklarla ve onların ana babalarıyla aynı ekip içinde yer aldığını biliyor ve ona göre davranıyor mu? Çocuğun bilgisine mi önem veriyor, yoksa çocuğun niyetinin saflığı içinde içten gayretine mi? Biliyorum, okurlarımın hepsi öğretmen değil, ama tanıdığınız bir öğretmen bu konuyu işlediğim, Öğretmen Olmak, Bir Can’a Dokunmak kitabından yararlanabilir.
Okul yönetimi öğrencilerini seven, şevkle elinden gelenin en iyisini yapan öğretmen ile elinden gelenin en iyisini yapmayan öğretmeni ayırt etmeyi önemsiyor mu? ‘Öğretmenin şevkini besliyor mu?
Evet, yeniden söyleyelim: Çocuğun karnesinde aldığı not, aslında, bir basket takımının skoru gibi, bir takım skorudur. Çocuğun karnesinde görülen not bir ekibin sağlıklı bir ekip olup olmadığının göstergecidir. İster evde, ister okulda, ister işte olsun yaşam bir takım, bir ekip içinde oluşur ve gelişir.
Doğan Cüceloğlu – 13.06.2015
1
2
3
4
5
6
