Babayla nasıl ilişki kurulur, anneyle nasıl ilişki kurulur, öğretmenle nasıl konuşulur haklı olarak önemseniyor, ama insan kendiyle nasıl ilişki kurar pek önemsenmiyor. Halbuki yaşamın en önemli ilişkisi insanın kendiyle kurduğu ilişki. Bana öyle geliyor ki çoğu psikolojik sorunların temelinde bireyin kendiyle ilişkisinde var olan sorunlar yatıyor. İnsanın kendiyle kurduğu ilişkinin önemini yıllar geçtikçe daha net görmeye başladım. Çünkü, insanın kendiyle kurduğu ilişkinin, ailede ve toplumda oluşturduğu tüm ilişkilerin temelinde yattığını şimdi daha kapsamlı anlıyorum. Kendiyle barışık olmayanın eşiyle, çocuklarıyla, öğrencileriyle, yönettiği insanlarla barışık olamayacağını kavradım.
Halk ozanı Yılmaz Özer, şöyle der:
Kader açmasın falını
Tabu çizmesin yolunu
Kır zinciri, aç kolunu
Sarış kendinle kendinle.
Bu konuda sorulacak sorular sıralanıyor, zihnimde:
1- Kendimizle olan ilişkinin nasıl farkına varırız?
2- İçine doğduğu aile çocuğun kendiyle kurduğu ilişkiyi nasıl etkiler?
3- Çocuğun kendiyle kurduğu ilişki onun başarı anlayışını nasıl etkiler?
4- Kendiyle ilişkisini çok önemseyen toplumla ilişkisinde kopukluk yaşayabilir mi?
5- Başkalarına yardım etmek için zaman ayırma ve emek vermekten vaz mı geçelim? Sadece kendimize mi odaklanalım?
Kitaplarımda ve Youtube konuşmalarımda bu konuları ele alıp irdeliyorum. Umarım kendinizi tanıma ve kendinizle ilişki kurma yolculuğunuzda sizlere yardımcı olabiliyorumdur. İlk hangi kitabınızla başlayayım, diye soruyorsanız, İÇİMİZDEKİ ÇOCUK derim. Yılmaz Özer’in bir dörtlüğüyle yazıma son vermek istiyorum:
“Öz”le anlaşmazsan şayet
Yol sarpa sarar nihayet
Dargın geçmesin bir hayat
Barış kendinle kendinle.
Selamlar.