yakın zamana değin var idi, şimdi kaybolmuş.. uzun uzun aradım aynalarda, bulamadım? kızlarıma baktırdım, yok? anama uzattım yanağımı, yok?
sağ gözümün hemen yanındaki kedi tırmığı izinden söz ediyorum..
silinmiş!
****
(bebekliğimden kalma bi izin silinmesini hiç istemezdim gerçi.. benle beraber toprağa gideydi keşke, ne diyim??
demek, insan bedeni, bi kedi tırmığını anca 50 yılda falan yok edebiliyo..
ne garip?? ne sonuca varmak lazım şimdi, bilemedim?)
****
aslında hiçbişi anımsamam..
nasıl bi yaramazlık yaptım kim bilir? mahalleden, üst düzey tecrübeli bi kedi tırmalamış beni.. 40 gün kuduz aşısı yemişim hastanede mecbur, daha 60’ların sonu zaman..
kırk birinci günün sabahı, babam nasıl da sevinmiştir, kudurmadım deyu.. kucağında nasıl gezdirmiştir beni?
****
(bi çuvala koyup şehir dışına göndermişler kediceezi..
ona da ayrı yanarım yıllardır)
****
gordon milne’nin son maçıydı inönü’de.. bize, büssürü kupalar kazandırmış hoca’mızı bağrımıza basıp, uğurladıkdı o gün..
dünyada, çArşı kadar kadir-kıymet bilir bi topluluk mu vardır?? o gün de öyle olmuştu..
maç çıkışı, o dönemki ‘’nöbetçi’’ sevgilimle bi kedi yavrusu bulduk idi yolda.. minicikti, siyah-beyaz tüylüydü, biblo gibiydi..
adını ‘’gordon’’ koyduk..
eve götürdük, artık bizim kedimizdi..
****
kedimiz gordon’un bebecikken ölümü çok dokundu bana..
yıllarca uzak durdum hayvanlardan..
saklambaç oynardık ikimiz.. dünyada, saklanması gerektiğini bilerek, biyerlere gizlenen ikinci bi kedi yavrusu görmedim hiç..
nur içinde uyusun bitanem..
****
10 sene falan sonra.. evlendim..
sevgili eşim de ‘’hayvan’’ delisi çıktı çok şükür..
bi kooker aldık evimize bi gün.. adını ‘’çimen ‘’ koyduk.. uzun kulaklarını sevdüüm.. sizden iyi olmasın çok vefakardı..
zamanla çok büyüdü çimen.. evde bakılması mümkün olamadı artık, bi dosta emanet ettik kızımızı..
anam haklıymış;
-‘’gendinize baktınız da bi köpek eksikti’’ demekle..
sonra nooldu bilmiyom?
****
unuttum cinsini şimdi, ‘’hiç büyümeyen türden’’ bi köpek aldık eve zamanla;
‘’çilek’’..
el gadar bişiydi..
büyümediği bi yana, bana gittikçe küçülürmüş gibi de gelirdi.. eşime;
-‘’yahu olcay, bu çilek, küçüle küçüle ölmesin sakın.. belki bu köpek cinsinin ölüm şekli budur, korkma bak’’ dedimdi..
o kadar ki küçüktü çilek..
ama, cüssesinden hiç beklenmedik ölçüde gür bi sese sahipti..
evde jaguar beslediğimizi sanan komşuların şikayeti üzerine veda ettik bu sevimli yaratığa da..
zor oldu ayrılması..
****
alışmış kudurmuştan beter tabi..
kuş beslemeye karar verdik, çilek’ten sonra..
bi muhabbet kuşu aldık eve.. muhabbeti çok iyiydi harbiden keratanın..
evde sürekli dırdır edip kocalarının başının etini yiyen giresun garılarını en iyi ifade eden deyim; ‘’cedir cedir etmek’’tir..
hiç susmuyordu bizim muhabbet kuşu da.. eşimin imalı bakışlarına aldırmadan, ‘’cedir’’ koydumdu adını..
öldü cedir de bi gün.. bilmezdim kuşların çabucak öldüğünü ”bu derde düşmeden önce”, sırf 80 yıl yaşıyo diye evde kartal besleyecek haalim yoktu ya..
götürdüm denize attım cesedini..
balık bilmezse halik bilir’di..
****
yufka yürekli eşim akvaryuma taktı kafayı bu kez..
onlarca balığımız oldu birden..
arkadaşlarla içki muhabbetimizi bırakıp, eve erken gittiğim ne de çoktur o vakitler;
-‘’oolum, ben kaç nüfusa bakıyom biliyonuz mu’’ diyordum..
****
(meğer, ‘’saklanan balık’’ diye bi cinsi varmış bunların.. hadi, bizim balıklar o cinsten çıkmasın mı??
daha ben, odaya girer girmez bi yerlere saklanıyordu hergeleler..
akvaryum huzuru denen şey, tamamen huzursuzluk kaynağı olunca evimizde,
vazgeçtik bu işten de..
****
bi gece yarısı fark ettimdi.. iki tane minik su kaplumbağası almış eşim eve..
hiç de oralı olmadım uzun süre.. gel desen gelmez, sevsen sevdirmez, öyle hayvan mı olur la dedim durdumdu hep içimden..
eşim, aradı bi sabah.. nasıl da telaşlıydı sesi;
-‘’gürsel, çabuk eve gel, kaplumbağalarımız kaybolmuş’’!!!
****
yahu nasıl olur?? salonda, orta boy bi fanusun içindelerdi?? yetmedi, büyükçe bi sehpanın da üzerindelerdi?? nereye giderler?? nasıl tüyerler??
kapıcı, temizlikçi dahil herkesten şüphelendimdi apartmanda..
çaldılar ulan kaplumbağalarımızı!!
****
(bikaç gün sonra eşim yine aradı..
firar etmiş meğer bizimkiler..
başka bi odanın kapısı altına sıkışmış halde bulunmuşlar..
sevindim yahu, seviyormuşum meğer hıyarları..
bi taşınma esnasında iade ettik pet-shopa)
****
şimdi bıcır’ımız var evde.. siyam kedisi.. oğlumuz greyfurt var bi de.. british bilmembişi cinsi..
genelde çiğse’yle arkadaş bıcır.. greyfurt ise yağmur’la..
bi belgesel izler gibi izliyorum hallarını..
çok şey öğretti bana eşşek sıpaları, kurban olurum maviş maviş-bal bal bakan gözlerine..
****
(bi de üzüm’ümüz var tabi.. grey’in öz validesi.. güzel kızım, tatlı kedim.. o, olcay annesiyle attaa gitti.. dönüp gelirler belki bigün?)
****
peki, tüm bunları neden anlattım şimdi??
bi halk ozanı öldüğü vakit, duvarda asılı olan sazının teli koparmış.. bütün kalbimle inanmış, iman etmişimdir bu ilginç olguya..
dün gece rüyama girdi çilek.. üzerime çıktı oynadı, oynadı, öptü beni, gitti..
içimden bi tel koptu..
hissettim, çilek, uzaklarda öldü..
****
biz, eli bağlama tutmuşlar bi tuhaf insanlarız..
-‘’yüce dağ başında yanar bi ışık
düşmüşem derdine olmuşam aşık
ağ buğday benizlim zülfü dolaşık’’ türküsü misali tuhafız hem de, az buz diğiliz..
hadi, diyelim, ağ buğday benizli olunur da, peki, zülfü dolaşık nasıl olunur arkadaş, bu eşsiz sözler nasıl yazılır?? bunun derdindeyiz..
insan gısmısıyla bu derdi çözmek mümkün diğildir..
kediye-köpeğe bu yüzdendir yürekten bağlı olmamız..