sabah 9’da oturulurdu kahvaltı masasına, hepbir..

öğlen, 12 gibi babalar eve, öğlen yemeğine gelirdi.. akşam 5 civarı, anne ve bahçede oynayan çocuklar ”beş çayı”nda bi daha buluşurdu aynı sofrada.. kıyılamaz, baba’ya da pasta-börek götürülürdü, bi koşu işyerine..

gece 8 oldu mu saat, babalar eve döner, gece yemeği yenirdi ailecek..

güzel olan da buydu, normal olan da.. şimdi bazı hızlı feminist dostlar çok ”ata erkil”, çok ”erkek egemen”, çok ”sibel egemen” falan bulup da burun kıvaracak diye, bu güzelim ritüele toz mu konduracam?

böyle bi düzen’den gelmişim, şimdi gendi gızlarımı günde bi saat zor görüyom.. bi ben diğilimdir herhal..

bu kadar mı değişmeliydi memlekette hayat??

****

kahvaltı masasında geldi babama haber..

arayan adana’lı bi dostuydu.. anlattığına göre o da bandırma’da yaşayan ortak bi arkadaşlarından duymuş;

-”alo kaya’cım, ankara’da bi kalp uzmanı var, müthiş bi adammış, sigaranın kalbe zararı olmadığını, hatta tam tersi az biraz faydası bile olduğunu iddaa ediyomuş, bi git istersen”..

kalp hastasıydı babacaazım.. ve günde bi paket sigara içerdi..

hiç kuşku yok ki, bu habere çok sevindi.. peygamber gibi görmeye başladı o doktoru.. daha önce göründüğü tüm doktorların tıp bilgisinden şüphe duyar hale geldi.. yıllardır 4 gözle beklediği adam idi bu ankara’lı doktor, babamın..

yaşamındaki tek ”kabahatına”, tek ”hergeleliğine” bilimsel bi ortak bulmanın sevinciyle, çevresindeki herkese anlatmaya başladı artık;

-”sigara kalbe faydalıymış”!!

****

giresun nüfusunun yarısı kalp hastasıdır..

babamın işyeri dolup taşmaya başladı o günden sonra.. herkes bu müjdeli haberi dinlemeye, değerlendirmeye geliyordu.. hele babam gibi sözüne güvenilir bi adamsa bunları anlatan, ”müridleri” günbegün çoğalıyordu..

zaman zaman okul çıkışları, ben de işyerimize gittiğimde, babamı bi kalp hastalıkları mütehassısı, arkadaşlarınıysa muayeneye gelmiş hastalar gibi bulup, gurur duyardım..

-”vayy be, demek öyleymiş gaya bey”

-”sigara patlıcangillerden bi bitkiymiş meğer”

-”kimse de söylemedi bugüne gadar be kaya’cım”

-”bak Allah’ın işine”

-”bi gidelim bakalım ankara’ya”

-”tıp ne gadar ilerledi yahu”..

****

ankara dönüşü pek mutluydu babam..

hiçbi perhizi olmayan o muhteşem reçeteyi alıp gelmişti;

-”düzenli yürüyüş yaptıktan sonra hiç korkmayın” diyordu tüm çevresine..

uzun uzun yürüdüler sahil boyu, babam ve etrafındaki yaklaşık 30 kişi,

günlerce,

haftalarca,

aylarca,

sigaralarını tüttüre tüttüre..

****

bi öğlen yemeğinde öksüre öksüre anlattı babam, çok durgundu;

-”çocuklar, sakın üzülmeyin, biraz evvel mahmut amca’nız kalp krizinden vefat etmiş”

-”ama, nasıl olur, o da seninle ankara’ya geldiydi”

-”sigara dumanıyla beraber vücudundaki tüm zehri dışarı attığını konuştuk dün daha”

-”vah be mahmut amca”!!

****

bi beş çayı..

apartmanın bahçesindeki maçımıza ara verip, kek falan yemeye eve çıkmışım..

annemin suratı asık;

-”ibrahim amcanızı kaybettik apo, gürültü yapmayın”

-”nooldu ki, neden öldü ki”

-”kalp krizi geçirmiş, ambulansta can vermiş”

-”babam duydu mu”

-”evet, daha dün konuşmuşlar, sigara içtikçe, içtikçe nefesim açılmaya başladı demiş”

-”ey gidi ibrahim amca”!!

****

bi gece yemeği..

telefon..

babamın suratı turşu gibi..

azmi amca’ya kalp vurmuş, bitkisel hayata girmiş.. uzun uzun öksürerek babam;

-”yahu daha dün, bacağımdaki damar tıkanıklığı düzeldi, iyi ki seninle ben de gittim ankara’ya dedi, sağol kaya’cım diye teşekkür etti ”..

-”vay be, canım azmi amca”!!

****

okul yoktu o gün, cumartesi olmalı..

ben de erkenden gittim işyerimize, biraz daha büyümüştüm artık, babama kimi konularda yardım edebiliyordum..

çok acı çaldı telefon..

arayan adanalı dostu babamın.. haber kötü..

ankara’daki doktor vefat etmiş..

-”yahu daha çok gençti”

-”sorma kaya, gece çok büyük bi kalp krizi geçirmiş, kurtaramamışlar”

-”çok üzüldüm be kardeşim”..

****

en son babam da kalp krizinden öldü..

aklıma düştü işte..

herhangi bi yazı yazmaya niyetim yoktu aslında..

en başta babam,

hepsi güller içinde uyusun..