MEYDAN
Sn. Valim,
+
Sn. Valim,
Kaderin bir hediyesi olarak geldiğiniz şehir, çok yakın bir geçmişe değin dünyadaki en eşsiz doğaya, en görkemli bitki örtüsüne, en genlerden gelmiş sanat yaşamına, en inanılmaz sosyal aktiviteler zenginliğine sahip yerleşim birimiydi.
Şimdi değil. Üzgünüm.
Piyanolu evleri mi anlatayım size, şehir meydanındaki serbest kürsüyü mü? Stadyumdaki kadınlar tribününü mü söyleyeyim, dünyadaki ilk tenis kortlarından birini mi? Giresun tiyatro demek, basketbol demek, millet parklarında anne-babamızın müzik eşliğinde dans etmesidir demek, salt fındık ve kokulu üzüm ihracatıyla Osmanlı’nın borçlarını ödeyen genç Cumhuriyettir demek, asırlık gazete ve dergi yayıncılığı yapabilmek demektir mi diyeyim?
Neyi yazsam öteki eksik kalacaktır.
****
Ve tüm bunlardan başka, Giresun, üst makama yazılan yazılardaki her kibar sözcük için ”yalakalık” yaftası yapıştıran insanların şehridir de.
Ama bencileyin, şu şehrin en eski ailelerinden birinin çocuğu olma ünvanıma sığınıp, size tüm içten ve beyefendi tavrımla;
– ”Şehrimize Hoş Geldiniz” diyorum.
****
Değerli Valim,
Herkesin bilgi alanı ayrıdır. Yani ben şimdi size çevre yolu, sel felaketi, yayla turizmi, balıkçılığın sorunları gibi konulardan söz edecek değilim.
Mevzuum başka.
Zaman hızla akıp gidiyor. Bizlerin alışkın olduğumuz kimi kavramlar elimizden yitebiliyor. Bazı şeyleri kabullenmemiz, gördüklerimize katlanmamız mümkün olamıyor maalesef.
Bunlardan biri de bayram kutlama törenleridir.
Geldiğiniz günden bu yana 2 adet tören gördünüz. Birincisi 15 Temmuz günü, diğeri 30 Ağustos’ta gerçekleştirildi. İlki, yüz yıldır yapılageldiği gibi Şehir Meydanı’nda, ikincisi Vilayet Binası önündeki alanda…
Aradaki farkı net olarak görmüş olduğunuzu düşünüyorum.
****
(Bakınız, hiç oralara girmeyeceğim.
Ben, 15 Temmuz’un törenlerle kutlanacak hiçbir tarafını görmemekteyim. Gariban Mehmetçiğimin boğazının kesildiği ortam, benim bayramım olamaz düşüncesindeyim Kıymetli Valim.
Fakat, kutlayanlara da elbette saygılıyım.
Bunu da size arz etmek istedim)
****
Çok da uzatmayıp, zamanınızı daha fazla almadan sadede geleyim.
Giresun’da bayramlar, Şehir Meydanı’ndaki Atatürk Heykeli önünde kutlanır. Bizim geleneğimiz, genlerimiz, vicdanımız, vatan borcumuz bunu emreder. Sizden, elimizden alınan bu duygumuza sahip çıkmanızı bekliyoruz.
Buranın dışındaki hiçbir nokta, halkımıza bayram havası vermemiştir, vermeyecektir.
Dahası var. Ana Cadde’mizden ilkokul, ortaokul, lise bandolarının geçtiği ulusal bayram günleri de gözlerimizde tütüyor Sn Valim. Evlatlarımız, borular-davullar-ziller-trampetler eşliğinde yürürken duygulanıp ağlamayı çok özledik, Allah sizi inandırsın.
Lütfen, Atatürk’ün muhafız alayının şehrine bu güzellikleri geri getiriniz.
****
Sözlerime son verirken, naçizane, bir derneğin başkanı olduğumu vurgulama gereği duydum. Adımız Bilgi Yurdu. 1923’te kurulmuş, çok da uzun yaşayamamış bir derneği yeniden ve aynı adla yaşama katabildik çok şükür.
Kültür-sanat-edebiyat-spor alanlarında faaliyet göstermeye çabalayacağız, dünyayı kuşatmış salgın izin verdiğinde.
Fakat, tüm bunların ötesinde, ”Eski Giresun’u yeniden yaşatmaya çalışmak” olacak asıl hedefimiz.
Günün birinde, hala bayramların eskisi gibi kutlanamadığını görürsek, kendi çocuklarımızdan oluşturacağımız Bilgi Yurdu Bandosu’nun marşları eşliğinde, ellerimizde şanlı bayrağımız, o Cadde’yi inletmeyi planlıyoruz Sn. Valim.
O zaman lütfen yanımızda olunuz.
Size görevinizde yürekten başarılar diliyor, saygılar sunuyorum.