1) Ne geleneksel halk ozanlarının disiplinsiz ve eğitimsiz sesleri… Ne trt ses sanatçılarının bi nebze modernize edilmiş sesleri… Hatta ne de Hasan Mutlucan’ın o gür, coşkulu ve etkileyici tavrı…
Ne zaman ki Ruhi Baba yorumladı, Çanakkale türkümüz işte o zaman net bi anlama oturdu kalplerde.
Yine de çıka çıka Kastamonu türküsü çıktı bu.
2) Bakmayınız göbek havasına dönüştüğüne, bigün size aslını çalıp söylerim, beraberce ağlaşırız. Erkek nüfus yetmeyince küçük öğrencilerin bile cepheye gönderildiğini anlatan ”Hey 15’li 15’li / Tokat yolları taşlı / 15’liler gidiyor / Gızların gözü yaşlı” sözlerininse, ola ola bi Giresun türküsüne ait olduğu anlaşıldı..
3) Gittim bigün Çanakkale’ye, 1994 idi tarih. Derhal Aynalı Çarşı’ya götürülmemi rica ettim. Güya sarılıp kucaklayacaktım tarihimi. Gitmez olaydım!! Altın varaklı aynalarla süslü, ”yelkenleri atlastan halatları ibrişimden” bi görkemli tarihi çarşı beklerken, karşımdaki hayatta gördüğüm en sıradan bi arasta idi. En ucuz umumi wc’lerin girişi bile bu kadar berbat diğildir, inanın bana.
Yıkıldım, vallahi yıkıldım, billahi yıkıldım, diye diye ‘Bu muydu la” diyebildim.
4) Tüylerimizi herdaim diken eyleyen Çanakkale Savaşı’mızın da mı bi ”ilginç tarafı ” vardı yoksa?? Lütfen okuyunuz bakalım, alt satırları.
****
Yazarın (ve kitabının) adı bende kalsın. Çünkü izin almadım kendisinden yazmak için. Altınlar altını değerli bi ağabeyimdir, bunu biliniz yeter. Atatürk’ün askeridir, ben gibi.
Aşağı paragraftaki tüm bilgileri O’nun kitabından (aklımda kaldığınca mealen) alıntılıyorum, kendi yorumumu katmayacağım.
****
* 1918 tarihli Mondros Mütarekesi sonu ülke bitiktir.. Kimse silahlı bi direnişi düşünemez haldedir.. Aydın ihaneti o zaman da mevcut olup İngiltere-Fransa-İtalya ile uzlaşmak havası hakimdir.. Padişah zaten İngilizlere sığınıp saltanatı sürdürme yanlısıdır.. Askeri açıdan da yapacak bişeyin kalmadığını Albay İsmet’in Kazım Karabekir’e söylediği; ”Subaylıktan istifa edelim, köylü olalım, çiftçilik yapalım” sözlerinden anlıyoruz..
* İsmet Paşa‘nın, Anadolu’ya çıkma fikrindeki Mustafa Kemal’e ” Yeni evlendim, beni rahat bırak” dediğini biliyoruz.. (F.R. Atay.. Çankaya)
* Mustafa Kemal Anadolu’ya gittiğinde, Sivas’taki Kolordu Komutanlığına Albay İsmet Bey’i diğil, Albay Refet Bey’i atadığını anımsıyoruz..
* Kazım Karabekir’in anılarında, İsmet Paşa’dan; ”Ülke tamamen parçalanmadan bi Amerikan himayesine girmek yegane uygun çaredir” anlamında bi mektup aldığını okuyoruz..
* Yine Çankaya adlı kitaptan, İsmet Paşa’nın Falih Rıfkı Atay’a; ”Anadolu’da yeni bi kahraman yaratmayın” diye çıkıştığını öğreniyoruz.. Genel hava ”Aman Mustafa Kemal bi delilik yapıp İngilizleri gücendirmesin” şeklindedir bilgisini taşıyoruz..
* Ulusalcı yazar-şair Yahya Kemal bile; ”Ah parçalamasalar, İngilizler vatanımızı toptan alsalar, mısır gibi olsak” dediğini öğreniyoruz..
****
Şimdi sözü ben alayım değerli ağabeyimden. Kurtuluş Savaşı’na işte bu adamlarla, bu koşullarla girmişiz.
Öncesi ne? 1. Dünya Savaşı bozgunu.
Bi adım ötesi ne? Çanakkale Zaferi.
Nasıl olur peki?
Yanıtını İttihat ve Terakki önderlerinden Dr. Abdullah Cevdet versin;
-”Öyledir evlat öyledir.. Balkanlar’da bize vahşet hücum etti, ona kucağımızı açtık.. Çanakkale’de medeniyeti denize döktük”!!!! (Çankaya)
****
Sonuç olarak, ne demek istiyorum? Tüm bunlardan çıkardığım nedir? Beni kaç gecedir nefessiz bırakan üzüntü nedir?
a) İsmet Paşa dahil herkeslerin vaziyeti ortada. Gerek Milli Mücadele, gerekse Türkiye Cumhuriyeti tekbi Adam’ın düşü ve heyecanıdır. ( Çok şükür, 2010 basımlı Baklava Desenli Ev adlı kitabımın ”Sarı saçlı bi düş” öyküsünde bu iddaayı ortaya atmıştım. Şimdi bi üstadın 2018 basım tarihli onaylı / izinli / barkodlu kitabında bunları okumak ruhumu okşadı, yalan konuşamam)
b) Dr. Abdullah Cevdet de güpgüzel bi ” Halktan kopuk batıcı aydın” simgesidir. Bu adamlardan hiçbi hayır gelmediği bi yana, günümüzde de aydın ihaneti sürmektedir. Üstelik şu yılların aydın geçinen şahısları batıcı bile diğildir. Atatürk’ü de sevmez bunlar, doğuyu da beğenmezler, neyi savunduları, ne halt oldukları belli diğildir (Oysa Gazi Kemal çözümü Doğu ile ittifakta, ekonomik ve askeri paktlarda bulan bi dehaydı. Bunu bilmezler ve adları sözüm ona aydındır)
c) Ve sona bıraktım asıl diyeceğimi. Sözü tekrar değerli yazar ağabeyime veriyorum; ”Yani Çanakkale’deki direnişimiz aslında, bize medeniyet getirecek olanlara karşı bir direnişti”.
****
Sevgili dostlarım, yazar ağabeyimin bu ”radikal” görüşleri için doğrudur-yanlıştır diyemem, halen bi sonuca varamadım, daha epey bi yürümem gerek sahil boyunca. Ama salt bu tespit bile beni mahveyledi işte.
Yalnızca düşünelim;
Yahu yoksa, o şanlı direniş, o şanlı destan, bi ”onur” gereği diğil miydi? Yoksa bi ”vatan” derdi diğil miydi? Bi ”bağımsızlık” ülküsü diğil miydi? Bi refleks gibi oluşmuş ”Gidin la bizim buralardan” kabadayılığı mıydı?
Mustafa Kemal o kadar mı yapayalnızdı yani?
Tamam, Türklük denen gen; ”Tarih” demekti, ”Uygarlık” demekti, ”Vatan” demekti, ”İnsanlık” demekti, ”Sanat” demekti, ama Osmanlı kafası tüm bunları hor görmüş ve yok mu etmişti bi biçimde? Dönüştürmüş müydü asaletimizi?
Mustafa Kemal, nasıl olup da bu kadar inanmış-güvenmişti o genlere? Nasıl emindi damarlardaki o asil kandan? Herşey bi yana, Mustafa Kemal tüm bunları göğüslemeyi göze alan bi ”Güven”in adı mıydı???
****
Öyleyse son söz.
-”Türküz, Cumhuriyetin göğsümüz tunç siperi / Türke durmak yaraşmaz Türk önde Türk ileri”!!!!
Ve ilelebet; Mustafa Kemal’in Askerleriyiz!
Ve canımızı veririz yolunda, yüzyıl sonra daha da bilinçli ve kendimizden eminiz; ”Çanakkale Geçilmez”!