Argun Kınal’a Saygıyla…

“Başarılı ve yetkin oyunculuğu, disiplinli çalışması ve tiyatroya olan saygısı, Argun Kınal’ı sürekli başarılara taşıdı.” (1)

Hayati Asılyazıcı

“Çatallı Köy”ün Yusuf’u, “Scapin’in Dolapları”nın Octave‘ı, “Eşeğin Gölgesi”nin Genç Avukatı, “Hansel ve Gretel”in Babası, “Üç Kızkardeş”in Kuligin‘i, “Lüküs Hayat”ın unutulmaz Ruhi Beyefendisi idi…

Argun Kınal‘ı da Ekim ayında kaybettik. İlhan Daner, Tarık Ünlüoğlu, Erol Günaydın, Volkan Saraçoğlu, Yıldırım Öcek, Nurhan Karadağ, Çetin Altan, Tomris İncer, Levent Kırca, Yıldırım Önal, Şükriye Atav, İsmet Ay, Tomris Oğuzalp gibi.

Bugünden geriye doğru baktığımda, özellikle de bu yazı serisini hazırlarken, toplum olarak ne büyük değerleri yitirdiğimizi ve çoğunu nasıl büyük bir vefasızlıkla, nasıl da çabuk unuttuğumuzu, üzülerek görüyorum.

Neyse ki, onlardan kalan güzel izler, yorumlar, eserler, fotoğraflar, filmler, program dergileri, gazete kesikleri, afişler var… Ben hala onlarla nefes alanlardan biriyim. Onları çok özleyen, yokluklarına alışamamış…

“Kayıp Mektup”, “İçimizdeki Arslan”, “Scapinin Dolapları”, “Biz Aşağıda İmzası Olanlar”, “Çil Horoz”, “Delibal”, “Othello”, “Çulsuzlar”, “Romeo Juliet”, “Bir Şeftali Bin Şeftali”, “Montserrat”, “Masal Masal Matitas”, “Yanlışlıklar Komedyası”, “Ödüller Kimin ?”, “Üç Kız Kardeş”, “İkinin Biri”, “Bir Kavuk Devrildi”, “Pembe Pırlantalar”, “İhtiras”, “Kaçamak”, “Acaba Hangisi ?”… Ve pek çok oyunda önemli roller üstlendi Argun Kınal.

Birkaç filmde de rol aldı. “Tatlı Dillim”de genç basketbol oyuncularından biriydi mesela.

Düzeyli oyunculuğunun ürünü, ustalıkla biçimlendirilmiş duyarlı ve incelikli yorumları, seyirci üstündeki hakimiyeti, bizlere armağan ettiği karakterlerin belki de en unutulmazı olan Ruhi Bey ile … Mimik kullanımı, diksiyonu, zarafeti, canlandırdığı her kimliği adeta kendisiymişcesine sahici ve inandırıcı kılması, bir başka ifadeyle o karaktere derinlemesine sahip çıkmasıyla, döneminin en özel, en değerli oyuncularından biriydi aynı zamanda.

Hep o nezahat, hep o kibarlık… Örneği neredeyse kalmamış bir asalet. Konu tiyatro olduğunda, dur noktası olmayan bir aktördü hiç kuşkusuz. Doludizgin, pupa yelken o rolden diğerine geçti.

Hayati Asılyazıcı‘nın sözlerini hatırlıyorum :

“Yetkin oyunculuğu, rollerindeki disiplinli çalışması ve herkesin genellediği gibi efendiliğiyle ünlü bir oyuncuydu. Oyunculuğuyla efendilik niteliğini birleştiren ender sanatçılardan biriydi (…) Kendi yeteneği ve usta oyuncularla yapmış olduğu çalışmalarla güzel Türkçemizi sahneden en iyi yansıtanlardan biri olduğunu belirtmeliyim.” (2)

İstanbul Belediyesi Şehir Tiyatroları, arkası yarınlar, radyo tiyatroları, emekliliğin ardından Tiyatro İstanbul dönemi…