24 yaşında Hollywood’un doruğuna oturan, “Bernadette’in Şarkısı” filmiyle en iyi kadın oyuncu Oscar’ını alan 1950’lerin yıldızı Jennifer Jones, beyazperdenin o yıllardaki en güzel tanrıçasıydı. Yapımcı David. O. Selznick’in (Rüzgar Gibi Geçti) keşfettiği oyuncu yetkin performanslarıyla, çalkantılı yaşamıyla medyada manşet olmuştu.

Jeniffer Jones’u “Rüzgar Gibi Geçti”nin yapımcısı David O. Selznick keşfetti. 20th Century Fox şirketi altı aylık bir araştırmanın sonucunda yalın köylü giysisi içinde, en az makyajla, doğal bir oyunculuk sergileyen Jeniffer’ı 1858’de Azize Meryem’i gördüğünü söyleyen Bernadette rolü için seçti. “Bernadette’in Şarkısı” (Yön: Henry King) Jeniffer Jones’u bir anda Hollywood’un doruğuna çıkardı. Katolik okuluna gitmesi ona rolünde destek sağlamıştı. 1981’de “Bu ilk büyük çıkışımın ardından içimi bir sahne korkusu sardı. Gençken düşlerle, umutlarla dolu oluyorsunuz, yaş aldıkça düşünmeye, kuşkulanmaya başlıyorsunuz. ‘Bernadette’in Şarkısı’nda çok toydum” diyen Jones, çadır tiyatrosu işleten, ABD’nin Batı taşrasında turnelere çıkan  ebeveynleriyle mutlu bir çocukluk yaşadı. Yaz tatillerinde bilet, şeker satan, sahneye çıkan Flora ve Philip Isley’in tek çocukları Phylis, Tulsa’daki Kuzeybatı Üniversitesi’ni bitirip 1938’de New York’a giderek Amerikan Dramatik Sanatlar Akademisi’nde  Lee Strasberg gibi ünlü eğitmenlerin oyunculuk derslerine katıldı. Burada kendisi gibi eğitim gören Robert Walker’la tanışan Phylis onunla evlendi, çiftin iki çocuğu oldu.

“Since You Went Away” (1944)

Hollywood’a şanslarını denemeye giden çift yapımcı Selznick’in dikkatini çekti. 1941’de oyuncu seçimlerinde Selznick Phylis’le hemen bir sözleşme yaptı, ona Jeniffer Jones adını taktı, “Bernadette Şarkısı”ında başrolü verdi. MGM’le sözleşme imzalayan Robert Walker, “Bataan”da (1943) bir denizciyi canlandırdı. Kanatları altına aldığı Jeniffer’ı büyük bir yıldız yapmak Selznick’in tek saplantısı oluverdi.

Selznick ve aynı şirkette çalışmak Jeniffer’la Robert’ın evliliğini etkiledi. Jeniffer, Robert’tan ayrılarak kendinden 17 yaş büyük evli Selznick’le yaşamaya başladı (1943). Yapımcı ve oyuncu çift arasındaki gizemli ilişki sürdü. Selznick, Jeniffer ile Robert’ı “Since You Went Away”de (1944) karşılıklı oynattı. İkinci Dünya Savaşı’nda genç bir askere aşık olan genç kızın öyküsü o yılların en çok hasılat yapan filmi oldu. Selznick’in karısı, MGM’in patronu Louis B. Mayer’in kızı Irene kocasını terkedince Jeniffer Robert’tan boşandı (1945).

“Duel in the Sun” (Kanlı Aşk/1947)

Hırslı olsa da duygusal açıdan kırılgan bir yapısı olan Jeniffer oyunculuk kariyerini böylece tümüyle Selznick’e bıraktı. Selznick onu Hollywood’un tanrıçası yapmak amacıyla ardarda filmlerde oynattı: “Love Letters” (1945), “Cluny Brown” (1946), “Duel in the Sun” (Kanlı Aşk/1947), “Portrait of Jennie” (1948), “Madame Bovary” (1949). “Duel in the Sun”da Gregory Peck ile oynayan Jennifer, melez vahşi Pearl rolünde güçlü bir yorum sundu. Filmde Peck ile Jones’un yansıttığı yoğun cinsellik sansürün hışmına uğradı, tartışmalı western ahlaksızlıkla suçlandı. Dönemin bu pahalı yapımının (6 milyon dolar) gişe getirisi de yüksekti.

“Madame Bovary” (1949)

“Madame Bovary”de (1949) Gustave Flaubert’in güzel, trajik kahramanını canlandıran oyuncu için sansür heyeti, evli bir kadının zinasına rağmen Jones’u  Lana Turner kadar baştan çıkarıcı saymadığı için filmi yasaklamadı. Selznick’in Showman adlı biyografisinde David Thomson, Jeniffer Jones  için şunları yazdı: “O denli alçakgönüllü, genç, güzel, sevgi doluydu ki, David’in yaratımında olmaya öylesine hazırdı ki tüm sorumluluğu ona verdi.” Selznick’le Jones 1949’da evlendiler. “Strangers on a Train”deki (Alfred Hitchcock) kötü adam rolüyle sükse yapan Robert Walker’sa alkol, uyuşturucu, yatıştırıcı ilaçlar yüzünden 32 yaşında yaşamını yitirdi (1951).

“Ruby Gentry” (1952)

“Ruby Gentry” (1952), “Carrie” (1952), “Beat the Devil” (1953), “Terminal Station” (1953), “Lovi is a Many-Splendored Thing” (1955), “The Man in the Gray Flannet Suit” (1956), “A Farewell to Arm”s (Silahlara Veda/1957), “Tender is the Night” (1962) gibi Selznick’in seçtiği filmlerde oynayan Jeniffer Jones, altmışların sonundan yetmişlerin ortasına dek filmleriyle değil özel yaşamındaki çalkantılarla gazetelere manşet oldu.

“Carrie” (1952)

Selznick öldükten sonra intihar girişiminde bulundu. Parasız ve kızı Mary Jennifer’la başbaşa kalan yıldız tiyatroya sığındı, Varsıl sanat koleksiyoncusu Norton Simon’la evlendi. Felaket filmi “The Towering Inferno”da (Cehennem Kulesi/1974) oynadı. Yirmibir yaşındaki kızı Mary Jennifer Selznick intihar etti (1976). Çekingen, medyadan kaçan, özel yaşamını gizlemeyi yeğleyen Jennifer Jones kızını yitirdikten sonra setlerden çekildi, Psikolojiyle ilgilenmeye başladı. 1980’de Jennifer Jones Simon Akıl Sağlığı ve Eğitim Vakfı’nı kurdu.

“The Towering Inferno” (Cehennem Kulesi/1974)

35 yıl süresince 22 filmin yıldızı olan Jones, Gregory Peck, Laurence Olivier, Montgomery Clift, William Holden, Jason Robards gibi yetkin aktörlerle, King Vidor, William Wyler, John Huston, Vincent Minelli, Vittorio De Sica gibi usta yönetmenlerle çalıştı. 25 yaşında Hollywood’un doruğuna oturan Jennifer Jones, 1940’larla 1950’lerin yıldız oyuncusu, beyaz perdenin o yıllardaki en güzel tanrıçasıydı.

FİLMLERİNDEN KARELER:

“Beat the Devil” (1953)

“Terminal Station” (1953)

“Tender is the Night” (1962)